.

.

zaterdag 21 mei 2016

Defence rests....

"Waar BLIJF je nou met je rot-geloof !?!?"
..
"Heb je het nieuws de laatste tijd wel eens goed bekeken?! Nou? Heb je ergens jouw God kunnen zien ??"
..
"Waar ìs die rot-God van jou nu...hè?! Nou!? Nou!? Waar IS die nou?!"
..
" En dan moet je geloven in een God,..waar is ie dan als je hem nodig hebt?"
..
"ja dan is HIJ er niet.."


En zo zou ik nog een poosje door kunnen gaan...
Het gonst de laatste tijd van de verwijten naar een God, waar men niet in gelooft.
Zoveel leed, dat de laatste maanden, ja.. jaren ons, en dus ook mijn, netvlies passeert.
Huilende vaders, met kinderen op de arm, huilende moeders...zonder kinderen...
Ouden van dagen die steeds minder pensioen en zorg ontvangen. De zorg die stelselmatig wordt uitgehold.
Gemeenten en overheden, die steeds meer en meer hun eigen weg gaan, zonder zich ook maar één keer om de burger te bekommeren.
Anders gezegd: burgers, jong èn oud, die steeds meer en meer aan hun lot worden overgelaten, met een overheid die zich nog slechts en uitsluitend met de eigen (!) portemonee bezighoudt.
Om nog maar te zwijgen van de enkele honderdduizenden vluchtelingen en de steeds benarder wordende internationale toestanden.

Nee..of je nu gelooft dat Hij Allah heet..of Buddah..of Brahma.. of  Jahwe, het maakt bijna niet meer uit. Het komt er stomweg op neer dat: hóé Hij ook genoemd wordt...Hij IS er nu even niet! Althans...daar lijkt het op, het heeft er alle schijn van... zou je misschien denken.
We voelen zoveel nijd om ons heen, dat we er wel link voor uitkijken om NU het geloof aan te snijden als een gespreksonderwerp.
Nee, we kijken wel uit! We durven ons geloof zelfs nauwelijks meer te verdedigen! We kùnnen het niet eens verdedigen..!! En dan nòg: verdedigen we dan IETS...of IEMAND, verdedigen we dan een geloof, zeg: òns geloof, mijn geloof....of verdedigen we een God, mijn God?

En zomaar, out of the blue, knalt het opeens als een kanonskogel bij mij naar binnen:
Zoals we anderen niet hoeven te overtuigen van ons geloof, zo hoeven we datzelfde geloof ook niet naar anderen te verdedigen.
Toen de Liefde in Persoon werd aangeklaagd....zweeg de Liefde, wetend dat 'verdedigen' bij voorbaat zinloos was, in die zin dat het volk hem al bij voorbaat veroordeeld had.
Van àlle ellende en ongerechtigheden, die we thans op onze planeet kennen weet ik één ding zeker:
Dat wat ÌK, Sebo Hilberts, geloof, er heel zeker níét de oorzaak van is...
...ik geloof nl. in de Liefde.
Simpelweg Liefde met een hele grote hoofdletter 'L'.

Ik vraag me af: als iedereen weet dat slechtheid de oorzaak is van alle ellende in onze wereld, waarom de Liefde er dan voor aangeklaagd wordt?