.

.

woensdag 31 december 2014

Oud en Nieuw

Weer een jaar voorbij; weer een jaartje ouder. Oud en nieuw maakt mensen vaak wat weemoedig. Oud en Nieuw laat ons terugkijken naar wat er was en dat is altijd meer dan wat er komt. Ook al zien we bagger, shit, rotzooi en ellende...we weten wat we hebben en niet wat we krijgen. Het verleden is voor velen zekerder dan de toekomst. Dat laatste is duiken en niet weten waar je uit komt.


 Tsja, en dat duiken doe ik stelselmatig met Oud en Nieuw. Wegduiken, in mijn geval. Al was het maar figuurlijk, maar toch. Al jaren kom ik met Oud en Nieuw als het éven kan de deur niet uit! De rolluiken rondom dicht, muziek aan, koptelefoon op. Zodat ik maar zo min mogelijk mee krijg van dat verschrikkelijke geknal. Doodsbang ben ik ervoor. Ik probeer mezelf voor te houden dat het geen oorlog is, dat we in Nederland in 'vrede'  leven en dat ik dus nergens bang voor hóéf te zijn. Ik heb geen oorlog meegemaakt, dus ik weet gelukkig niet hoe erg dàt geknal is. En toch, die angst kan ik eenvoudigweg niet overwinnen. Elk jaar opnieuw bekruipt het me, al vèr voor dat rottige Oud en Nieuw. Ruim boodschappen doen en zorgen dat alles in huis is, laatste recept van de apotheek ophalen, voldoende eten en drinken; voldoende brandhout voor het grijpen zonder dat ik daarvoor de tuin in hoef. Poort op slot, tuindeuren op slot, rolluiken naar beneden en mezelf bezighouden tot na al dat verschrikkelijke geknal.
Vandaag hoor je ze overal: voetzoekers, strijkers, gillende keukenmeiden en vuurpijlen. De laatste week van het oude jaar zonder vuurwerk lijkt tamelijk uitgesloten. Maar waar komt die beroerde traditie eigenlijk vandaan? En waarom doen we er massaal aan mee?

Ober...tien bier!
Een jaar of zes geleden was ik op 30 december buiten. Ik kan me nog herinneren dat het ging om een oudejaarsborrel in m'n stamcafeetje, vlak om de hoek. Op de terugweg knalde het rondom mij zo hevig, dat ik niet meer verder durfde. Ruim een uur heb ik ergens in een portiekje in elkaar gedoken gezeten, voor ik eindelijk de moed had om de straat over te steken en die laatste honderd meter naar mijn huis te rennen.

Zo niet deze keer!
Dit jaar heb ik die borrel afgezegd en gaat de lafaard van de stad de deur niet meer uit!

Met dank aan de vuurwerkramp van zaterdag, 13 mei 2000......


"Angst verandert niets aan het verdriet van gisteren en lost de problemen van morgen niet op. 
Het enige dat angst doet is je vandaag verlammen." 
(Corrie ten Boom)


Wie hebben vuurwerk oorspronkelijk bedacht?
Het is niet helemaal duidelijk wie het vuurwerk nu als eerste ontdekte. Sommigen denken dat het de Chinezen waren, anderen menen dat we de knallen aan de Bengalen – een volk in Zuid-Azië – te danken hebben. Natuurlijk zijn er wel mooie verhalen over hoe het vuurwerk uiteindelijk ontstaan is. Zo zou een Chinese kok de eerste knal op zijn naam hebben staan. Hij gooide wat ingrediënten – die in die tijd heel normaal waren in de Chinese keuken – bij elkaar: houtskool, zwavel en salpeter. Vervolgens ging het vuur eronder en werd alles in een bamboestok geperst. Kort daarop explodeerde het. Welke gevolgen dat voor de kok en zijn keukentje heeft gehad, is niet bekend, maar het vuurwerk was geboren!
Daarnaast kunnen we – ondanks de twijfel over wie nu het eerste vuurwerk creëerde – met zekerheid stellen dat de Chinezen het vuurwerk groot hebben gemaakt. Ze gebruikten het tijdens religieuze feesten en ontwikkelden het knalgoedje ook door.

Hoe kwam het vuurwerk in Europa terecht?
Wat voor de Chinezen tamelijk normaal was – veel religieuze feesten werden met vuurwerk opgeleukt – was voor de Europeanen iets bijzonders. De adel zag dit soort bijzonderheden graag aan hun hof verschijnen. Dus importeerden ze het spul naar Europa. Met name bij het Hof van Versaille schijnt het vaak geknald te hebben. Bovendien zagen de Europese heersers het buskruit ook wel zitten als instrument in de oorlogsvoering. Marco Polo zou het spul in de dertiende eeuw al naar Europa hebben laten verschepen.


Crisis? Hoezo?!?! Het vuurwerk is toch niet op, hè..?!?!
Waarom steken we nu met oud- en nieuw vuurwerk af?
Dat heeft waarschijnlijk alles te maken met de angst voor kwade geesten. De kans dat deze met oud en nieuw opdoken, was groot. Vandaar dat mensen van oudsher rondom de jaarwisseling een hoop herrie produceerden.

Waarom geven mensen zoveel geld uit aan vuurwerk?
Tja, dat is een lastige. De mens is tenslotte niet zo heel gemakkelijk te doorgronden. Maar het lijkt er verdacht veel op dat we elkaar vooral af willen troeven. Het voelt tenslotte wel heel erg goed als de eigen knal wat harder en frequenter is dan die van de buren. Daarnaast geeft het afsteken – en het risico dat daar toch altijd mee samengaat – veel mensen een kick. Dat het allemaal maar één keer per jaar mag, helpt daar natuurlijk ook aan mee.

Om hoeveel geld zal het dit jaar weer gaan? Hoeveel gewonden zal het dit jaar opleveren? Oh ja...de politie zal dit jaar niet controleren op 'voortijdig' afsteken van vuurwerk, dus knallers: VRIJBAAN!!!!! Knal je bommen, je geld, je handen en je maat's ogen maar de lucht in...!!

(Zal de zorgpremie komend jaar ook wel weer omhoog gaan en de collecte voor het brandwondencentrum twee keer gehouden worden, inplaats van één keer.) 

Spreuk van de dag

Angst verandert niets aan het verdriet van gisteren en lost de problemen 
van morgen niet op. Het enige dat angst doet is je vandaag verlammen. 
(Corrie ten Boom)

dinsdag 30 december 2014

Mijn cadeau voor jou

Ik heb hier iets voor jou 
en niet om te bewaren. 
Je kan het ook niet zien, 
alleen van binnen ervaren. 

Ik geef het je mee met dit bericht;
het zal je goed bevallen. 
Het is heel mooi en voelt heel fijn, 
maar doet ook pijn in sommige gevallen. 

Dus pas goed op 
met wat ik je ga geven. 
Het is een liefdeswens, 
in dit bericht geschreven. 

Mijn hartewens, die luidt: 
heel veel liefde in jou leven! 
En dat jij die liefde uit, 
zodat het niet bij jou blijft kleven. 

Mijn liefdeswens is om door te geven 
aan een ieder die jij ontmoet, 
Zodat de liefde weer gaat stromen 
als een warme, weldadige gloed. 

Laat deze warmte maar stromen 
en hou hem dus niet tegen. 
Maar geef het door met liefde, 
zoals jij het van mij hebt gekregen.
Spreuk van de dag

Liefde is het enige dat meer wordt,
naarmate je het met anderen deelt.

zondag 28 december 2014

Serious Request en de armoede in Nederland

Al sinds 19 dec. circuleert het volgende stukje over Serious Request op FaceBook:

"In Noord-Holland loopt een jonge vrouw naar de voedselbank, ze huilt omdat haar zoontje over twee dagen jarig is en ze geen geld heeft voor het tweedehands fietsje die hij zo graag wilde hebben....

In Groningen stapt een man in de bus i.p.v. zijn lease auto, trillend omdat hij zo juist vlak voor de kerst te horen kreeg dat het bedrijf waar hij 33 jaar voor gewerkt heeft failliet is verklaard
Een jong gezin in Zuid Holland probeert tegen beter weten in al maanden hun rekeningen te betalen, maar achterstanden stapelen zich op. De woningbouw heeft ze per aangetekende brief laten weten dat ze uit hun huis gezet gaan worden, waarschijnlijk volgende week al.
In Overijssel heeft de vader van een jong gezin, bestaande uit 2 kinderen van 3 en 5 en zijn vrouw van 28, zijn pistool geladen in zijn hand. Een schuld, voor sommigen niet eens onoverkomelijk, de bijbehorende onbeschofte schuldeisers en deurwaarders hebben hem tot het uiterste gedreven...
Er klinken 3 harde knallen, een kort moment is het stil, dan nog een knal gevolgd door een ijzingwekkende stilte..........

Helaas realiteit die vaker gebeurt dan men zich kan voorstellen en vaak ook dichterbij dan je denkt.
Wat wil je nu zeggen hoor ik je denken.
Nou zonder SR2014 te kort te doen, want zowel achter als voor de schermen doen zij elk jaar hele mooie dingen en heb ik daar echt veel respect voor.
Maar als ik zie dat de teller na 1 dag al op ruim 1.000.000 staat vraag ik me wel af waarom dit dan wel kan.
Terwijl misschien 1 of 2 straten verderop, of misschien wel bij je buren het water tot aan de lippen staat, en daar niets aan gedaan wordt, geeft men massaal geld uit voor het draaien van plaatjes.
Ik zou zeggen zet de radio goed hard, dan hoor je misschien de knallen niet."


Tot zover.


Ik kan daar alleen het volgende op zeggen:
Beste schrijver, er is zóveel "stille armoede" in Nld. dat wij, het rijke Nederland, ons langzamerhand tot de arme landen mogen rekenen. Bedenk dit eens: "De overheid neemt het geld, waar het is: de armen. Okee, die hebben niet veel geld, maar er zijn wel héél veel armen." In verreweg de meeste gevallen begint de schuld bij slechts enkele tientjes. Bijv. een naheffing van energie, teveel ontvangen huursubsidi, huurverhoging e.d. En als je dan ook nog eens één enkel foutje maakt mbt sollicitatieplicht, krijg je veel minder of zelfs helemaal geen uitkering.. Dit probleem is inmiddels zó massaal aanwezig en neemt dusdanig ernstige vormen aan, dat de overheid een instantie als het UWV heeft moeten terugfluiten mbt hun exhorbitante en onwerkelijke "strafmaatregelen". Echter, ondanks de massale aanwezigheid van armoede, durven mensen er nog steeds niet goed over te praten. Bijna alsof men zich schaamt voor de eigen armoede. Men praat er niet over. Het is taboe. Men wilt niet 'zielig' overkomen. En ja...dáár komt het stuk hierboven om de hoek kijken... Wat kunnen WIJ, gewone burgertjes daar nu eens aan doen?? Meer omkijken naar onze buren? Natuurlijk, altijd goed! Maar denkt de schrijver van het stuk hierboven nou werkelijk dat onze buren ons hun armoede laten zien?? En ALS..wat dan nòg? Kunnen wij onze buren uit de armoede halen?? Bedenk goed dat ook zij, die (nog) geen armoede hebben, geen vetpot hebben. Dat bestaat in Nederland alleen bij mensen, die die vetpot verkregen hebben over de rug van het volk. Wie dat zijn? De politici!!! En die paar honderdduizend mensen die meegedaan hebben aan de SR Extreme Cold Run (zo'n modderloop), SR Wielerrondes, een paar plaatjes aanvragen, en andere SR-Activities die hebben voor twee of drie euries gewoon gedaan wat ze konden. Ieder binnen zijn/haar eigen mogelijkheden. De wèrkelijke boosdoeners, aan wie de schrijver z'n stuk zou moeten adresseren, zijn de politici. Die mensen die elk jaar opnieuw maatregelen bedenken en uitvoeren om de kloof tussen arm en rijk zo groot mogelijk te maken.............

Sebo Hilberts



"384.000 kinderen in Nederland groeien op in armoede"
Spreuk van de dag

De essentie van liefde is: 
de andere uitnodigen te zijn wie hij is.

dinsdag 23 december 2014

Weten wordt geloven, geloven wordt weten...

God is Geest en kan niet onderzocht of vastgelegd worden met de middelen of methoden van de wetenschap. Het bewijs leveren dat God niet bestaat kan natuurlijk niet. Het is zelfs uberhaubt onmogelijk te bewijzen dat iets of iemand niet bestaat. Toch kan het niet-bestaan wèl aannemelijk gemaakt worden als de onbetrouwbaarheid van de bron, de getuige, aangetoond kan worden. Dat wordt door advokaten in rechtzaken gedaan. Als bijvoorbeeld een getuige iets niet goed heeft kunnen waarnemen, of als een getuige op andere punten onwaarheid heeft gesproken, of als die getuige er zelf grote persoonlijke belangen bij heeft, dan zijn dat goeie redenen om de betrouwbaarheid van die getuige te betwijfelen. En daarmee dus ook de uitspraken van deze getuige.

De Bijbel is onze belangrijkste getuige. Stel nu dat iemand zou zeggen: 'Volgens de Bijbel bestaat God, maar ik heb goeie redenen om de betrouwbaarheid van de Bijbel in twijfel te trekken'. Het zou gigantisch nieuws zijn, dat wereldwijd in zou slaan als een bom! Maar je weet ook dat niemand dit ooit heeft kunnen waarmaken. Al eeuwenlang is geprobeerd te bewijzen dat de Bijbel onbetrouwbaar is en dat God dus niet bestaat. Maar niemand is er ooit in geslaagd, en veel van deze mensen zijn juist christen geworden door wat de bijbel, God’s Woord, hen te zeggen had.

Wees eerlijk en objectief bij het zoeken naar de waarheid en bepaal de realiteit van het christendom voor jezelf. God wil dat alle mensen gered worden en kennis van de waarheid krijgen. Maar Hij vraagt echt geen blind geloof, Hij wil juist dat je je verstand en inzicht gebruikt. Zoals de grote geleerde Pascal ooit zei: “Het is duidelijk dat de mens toegerust is om te denken. Daarin ligt al zijn waardigheid en zijn verdienste en zijn hele plicht is te denken zoals hij eigenlijk behoort. Dat wil zeggen dat begrip voor de werkelijkheid van God niet tot stand komt door wetenschappelijk denken van idee naar idee, met sluitende redeneringen, maar door middel van inzicht.” 

Het ultieme inzicht is de vrucht van momenten van diepe ontroering, ontzag, lof, vrezen en beven en van totale verbazing, van besef van grootsheid, van gewaarwordingen die je ondergaat maar niet onder woorden kunt brengen, van ontdekkingen van het onbekende. Op het hoogtepunt van zulke momenten heb je de zekerheid dat God er is, voorbij alles wat zichtbaar en tastbaar is. 

De Bijbel zegt: Eerbiedig ontzag voor God: dat is de basis van alle wijsheid en het kennen van God geeft meer inzicht. Als je inzicht probeert te krijgen en dat beschouwt als een heel groot goed, zul je merken wat eerbiedig ontzag voor God betekent. Dan zul je God werkelijk leren kennen. De God Die van jou heel persoonlijk houdt en Zich openbaart aan de mensen in de persoon van Jezus Christus. Met het christen-zijn wordt het verstand dus niet uitgeschakeld en is niet gebaseerd op blind geloof zoals wel gedacht wordt maar het is de van God ontvangen liefde die voorwaarde is tot inzicht in de waarheid. God Die Zijn liefde voor ons bewijst doordat Jezus Christus voor ons gestorven is. Zo heeft de hele wereld, door jezus Christus, weer toegang tot God de Vader. Wist je dat? Onderzoek het maar eens in Zijn Woord...

maandag 22 december 2014

Spreuk van de dag

Het leven moet met liefde en humor worden geleefd:
liefde om het te begrijpen en humor om het te dragen.

zondag 21 december 2014

Lach

Heb je al eens gelachen vandaag?
Zoniet, vertel me eens waarom?
Of lijkt het lachen zonder echte reden,
je soms wat vreemd en eigenlijk dom?

Ga op de wc eens voor de spiegel staan
en teken op die spiegel
een grote, brede, vette grijns
en bemerk je eigen gegiechel.

Voel je al hoe goed dat voelt?
lachend kom je uit de wc.,
en wetend waar deze dwerg op doelt,
Neem je in je lach een ander mee!


Ik zat bij een vriend van mij te praten met iemand over het geloof, zoals ik dat ken.
“Hoe ken je dat nou doen, mán? Dat is toch helemaal niets voor jou?! Jij kan jezelf toch beter dan deze onzin te geloven? Dat is toch een vèt zwaktebod, hoor?!! 
Ik vertelde hem dat ik juist vond dat het niet zozeer een zwaktebod was, als wel een teken van moed. Moed om allereerst voor mijzelf, maar ook naar anderen toe en vooral ook naar de Here God te erkennen dat ik het niet alleen kon. Dat gebeurde in mijn geval niet uit wanhoop of een plotseling opkomende hulpbehoevendheid. Integendeel: ik was best gelukkig op dat moment, zo vertelde ik hem.

We spraken zo nog een poosje en ik vond zijn taalgebruik best vermakelijk; waar kèn moet staan, zette hij kan of kon. Zo van: “Hey man! Ik kan jou nog wel van toen-en-toen. Maar toen kon ik B... nog niet.”
Later, naar huis wandelend, dacht ik hier over na en kwam, in mezelf glimlachend, tot de volgende slotsom:


Tussen Kennen en Kunnen

In Amsterdam hoor je vaak de verwarring tussen deze twee woorden.
Men zegt daar wel: “Ik kan jou wel, maar hem kon ik niet.”  En als men iets niet kan, zegt men vaak: “Dat ken ik niet..”

Een vreemde taalverbastering...
Toch zijn het wel degelijk twee hele belangrijke woorden die in een hele specifieke volgorde bij elkaar horen.
Iets niet kunnen betekent niet dat je het ook niet kent, maarr...als je iets niet kent, kún je het zéker ook niet!

Hoe zou ik Jezus kunnen volgen, als ik Hem niet ken?
Hoe zou ik Zijn weg kunnen gaan, als ik Hem niet ken? Dan kan ik toch ook nooit weten wát Zijn weg is.
“..De weg van de vrede kennen ze niet,” (Rom. 3:17)

Natuurlijk zou ik erop kunnen gokken en het zekere voor het onzekere nemen...
Wie weet: baat het niet dan schaadt het niet...
En dus: “.... een altaar met het opschrift: “Aan de onbekende god”. (Hand 17:23 Paulus in Athene)
Je weet maar nooit waar het goed voor is, toch....?!

“Maar hoe kunnen ze Hem aanroepen als ze niet in Hem geloven? En hoe kunnen ze in Hem geloven als ze niet over Hem hebben gehoord? En hoe kunnen ze over Hem horen als Hij niet verkondigd wordt?” (Rom.10:14)
En als ik nou intussen vaag iets gehoord heb over Jezus en dat staat me wel aan?
Ik moet Hem dan wel eerst verder leren kènnen. Dat betekent dat ik kennis met Hem moet maken.
Paulus zorgt in Athene voor zo’n kennismaking. Hij introduceert de Here Jezus bij hen, die Hem niet kennen.
“Wat u vereert zonder het te kennen, dat kom ik u verkondigen.” (Hand. 17:23, Paulus in Athene)

Vervolgens leer ik Jezus kennen.
Wat betekent dat? Ik leer te begrijpen, waar Jezus voor staat, wat Hij gedaan heeft en waarom. En wat ik hoor staat me wel aan. De rust die van Hem uitgaat is voelbaar! Ook al is Hij niet meer lijfelijk onder ons, tóch voel ik wat Hij in de mensen doet, die Hem aanhangen. Ik wil dat ook wel, ik wil die rust en die vrede waar ‘ze’ het over hebben ook wel eens voelen. Niet dat ik ongelukkig ben, maar dìt is toch wel héél anders...
En dan komt het moment van bekering. Het moment, dat ik besluit om ‘de leiding uit handen te geven’, omdat ik besef dat ik het niet alleen. 
Voortaan wil ik me laten leiden door wat Jezus zegt. Alleen....hoe doe ik dat? Ik weet immers eigenlijk nog niets. Nazorg, of liever gezegd onderwijs is wat ik nodig heb. Kennis opdoen over de wil van de Here God. Het leren kennen en begrijpen van de Weg, de Waarheid en het Leven, dát is nu van levensbelang geworden.
En ook daarvoor wordt zorg gedragen: 
“Houd hun dit voor, zodat ze een onberispelijk leven kunnen leiden.” (1 Tim 5:7 )

En zie daar: Het leren ‘kènnen’ van Jezus is voor mij begonnen!
Bijna automatisch volgt dan natuurlijk het grote doen dat een vrij logisch gevolg is van het ‘kúnnen’...
Het valt mij op, dat bij het leren kènnen vooral sprake was van derden, van mensen die mij over Hem vertelden.
Bij het ‘kúnnen’ echter zo lijkt het, komt het veel meer op mijzelf aan!
“5 Span daarom al uw krachten in om uw geloof te verrijken met deugdzaamheid, uw deugdzaamheid met kennis, 6 uw kennis met zelfbeheersing, uw zelfbeheersing met volharding, uw volharding met vroomheid, 7 uw vroomheid met liefde voor uw broeders en zusters, en uw liefde voor uw broeders en zusters met liefde voor allen.”
(2 Petrus 1: 5-7)
En dus: nu ik Hem kèn, zou ik Hem moeten kúnnen volgen...

Maar.. dat gaat zeker niet altijd zonder slag of stoot! Niet voor niets luidt een gezegde: “..struikelend achter Jezus aan”
Ik ben nl. nou niet bepaald iemand die zomaar klakkeloos alles aanneemt, maar naar leidinggevenden binnen en/of buiten de kerk bijna zonder uitzondering luistert met een zeer kritisch oor.
Tsja..en dan is daar nog die bijbel, het woord van God. Oh Mèèn, wat leest dát moeilijk! En is alles wat daar instaat wel waar, is het allemaal precies zo gebeurd, als het er staat? Letter voor letter?
En ja hoor, ook dáár geeft de bijbel zèlf het antwoord:
“16 Elke schrifttekst is door God geïnspireerd en kan gebruikt worden om onderricht te geven, om dwalingen en fouten te weerleggen, en om op te voeden tot een deugdzaam leven. (2 Tim. 3:16 NBV) 
Daar staat dus gewoon letterlijk dat de Here God de bijbel, Zijn Woord, niet gediktéérd heeft, maar de mensen Zijn boodschap als het ware gewoon ingegeven heeft. Ze hebben de dingen in hun eigen bewoordingen opgeschreven naar eigen beste kunnen, in hun eigen tijdse handschriften, culturen en tradities e.d. Maar blijkbaar altijd met als Grote Inspiratiebron de Here God zèlf!

En op één of andere manier maakt, het Woord van God op deze manier kènnende, dat ik het in mijn persoonlijk leven kàn toepassen! Dat staat er ook: “...kán gebruikt worden..” Dat heeft dus met een vrije keus te maken. Ik hoef me niet in allerlei bochten te wringen naar derden toe, als het gaat om de extactheid van het Woord. In feite gaat het nl. alleen om de essentie van de boodschap en dus niet om het al dan niet kloppen van een detail....
Door zó naar het Tweesnijdend Zwaard (het zwaard van de Geest, God’s Woord) te kijken kàn ik de keus maken om de essentie van het Woord, de boodschap (!), als leidraad te volgen bij het streven naar een “..deugdzaam leven”.

Tsja..en zo is dan het gedachtencirceltje rond:
door Zijn Boodschap, Zijn Woord, Zijn Zwaard van de Geest, te kènnen, kàn ik Hem volgen. Dat is een vrije keuze! Één die ik ooit gemaakt heb. Éen waar ik nooit spijt van gehad heb of ooit van zal hebben! Integendeel: door deze keus te maken, is mijn persoonlijk leven, in zowel maatschappelijke als in geestelijke zin zó ontzettend veel gemakkelijker, completer en mooier geworden in zo ontzettend veel opzichten........

Wees gezegend in Zijn warme deken van Liefde,

Sebo Hilberts
Spreuk van de dag

Als wij ons licht laten stralen,
geven we anderen de gelegenheid hetzelfde te doen.

zaterdag 20 december 2014

Spreuk van de dag

Ik vulde als paswoord in "penis" . 
Het bericht kwam "je paswoord is niet lang genoeg"....

vrijdag 19 december 2014

"Spijt is verstand dat te laat komt"

Heer, ik hou de hele dag m’n mond dicht
M’n hele lijf voelt aan als was
‘k Heb gisteravond weer gezondigd
Maar besef dat deze morgen pas.

Ach...nog één muziekje, Heer,
en ook nog één klein glaasje...
Nee, dat doe ik echt nóóit meer,
want nu ben ik het haasje.

Dit zeg ik, Heer, m’n hoofd voelt zwaar
‘t Bevat een volksstam, die thans
Ik weet het zeker, ‘t is echt waar,
bezig zijn met een oorlogsdans

Ook is er iets met m’n kamer, Heer
die gaat, en dat is juist zo raar,
steeds maar heen en weer en op en neer.
Nee, echt, het is echt waar!

En dan m’n tong, Heer, da’s ook gek:
die voelt aan als leer.
Tsjonge, wat heb ik een droge bek!
Nee, echt! Dit doe’k dus nooit meer...

Zo weet ik nu ook hoe het heet
Maar altijd merk ik het later,
‘k weet zeker dat ik vandaag niet eet,
Want, Héér! Wat heb ik een kater....



Sebo Hilberts
Spreuk van de dag

Verliefdheid is een tijdelijke vorm van zalige krankzinnigheid.

donderdag 11 december 2014

Spreuk van de dag

Tranen verdunnen verdriet.
(maar wàt, als alle tranen op zijn..?)

 en de wereld kijk toe
Palestijns jochie op de resten van z'n ouderlijk huis.
Volgens Israël is hij een 'terrorist'...
(klik op de foto)