Een regenachtige avond
Alleen in een bijna lege trein,
kijkend door de beregende ruiten,
Nog net zie ik de ontbladerde bomen op een plein.
Het is al bijna donker buiten.
Enkele vluchtige schimmen nog in de regen,
op zoek naar hun eigen warme plek
En ik voel de trein opnieuw bewegen,
een klaaglijk kreunend en schokkend vertrek.
Voorbijflitsende bomen, verdwijnend stadslicht,
de lichtslang snijdt traag door het land.
Regendruppels belemmeren mijn zicht,
M’n boek ligt dichtgeslagen in m’n hand.
In de verte doemt alweer een andere stad
het eindpunt van deze verregende trein.
Ik droomde zo dat ik bijna vergat,
dat ook ik in deze stad moet zijn.
Eindelijk ben ik weer thuis, zo moet het zijn
natte kleren uit en steek een haardvuur aan.
Ik schenk voor mezelf een glas rooie wijn
en onttrek me behaaglijk aan ons jachtig bestaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Dankjewel voor je reactie en ik wens je nog veel leesplezier.