Sebo Hilberts

Over geluk gesproken...

Daar zit ik dan weer..
Één uur middernacht geweest.
Alles is stil. Geen geluiden om me heen, behalve dat van de toetsen die ik aansla.
Even niets.
Helemaal niets..
Lekker alleen, bij een klein lampje, de dingen van alle dag van me afschrijvend.
Een glaasje wijn naast me, een gezellig huisje, een lieve vrouw die boven in bed niets meekrijgt van dit oeverloze gezwets..
Soms heb je weinig nodig, heel weinig, om toch zielsgelukkig te zijn. Om, op zo'n moment, te voelen dat àlles klopt...
Zomaar, zonder reden, bedenk ik opeens, hoe goed wij het samen hebben.
Zoveel ellende in de wereld, zoveel verdriet om ons heen. Zoveel ziekte en pijn; en ja: ook wijzelf zijn daar niet helemaal vrij van.
Maar toch...ondanks onze fysieke beperkingen hebben we het goed met z'n tweetjes. We houden van elkaar, hebben ons kleine huisje en tuintje en we mogen genieten van de dingetjes die we hebben. En in mijn ogen zijn dat er nogal wat!
We hebben niet veel geld, maar we hebben ons natje, ons droogje, en zijn, misschien niet modieus, maar toch goed gekleed en we hebben genoeg te eten.
Nee, wij maken geen deel uit van die steeds maar groeiende groep die op of onder de armoedegrens leeft. Nog niet... En ik ga er ook niet vanuit dat dat binnenkort het geval zal zijn, maar je weet natuurlijk maar nooit. Het kan je zomaar overkomen, ook zonder dat je zelf daar schuldig aan bent.

Nee, niet afdwalen..niet díé kant op..

Wij hebben het met het weinige dat we hebben goed! En daar genieten we van. We hebben òns,.. elkaar!
Die gedachte brengt me terug naar hoe het ooit was voor mij persoonlijk:
Vrijgezel, vaste baan, nooit een relatie gehad,..en ik leefde het leven zoals dat in het algemeen van een vrijgezel wordt verwacht: vrijheid, blijheid. En daar was ik gelukkig in, oprecht gelukkig. Natuurlijk waren er momenten dat ik fantaseerde over een meissie hebben, hoe het zou zijn, hoe ze er uit zou zien, hoe we met elkaar om zouden gaan. En ook dáárin voldeed ik volkomen aan het profiel van een vrijgezel: ik idealiseerde het 'vrouw-beeld' en een eventuele relatie.
Als in 2006 een collega of vriend had gezegd: "Sebo, kerel, luister: over korte tijd zul jij getrouwd zijn!", zou ik hem schaterlachend uitgelachen hebben.
"'tuurlijk joh! Jij je zin, jouw feessie, maarehh...aan MIJN lijf geen polenaise!! Laat MIJ maar gewoon vrijgezel blijven, dan mág ik tenminste nog eens wat!!"
Ahum..hoe ánders werd dat in 2008...
En nu, na bijna zes jaar huwelijk met een moeilijke start, kan ik mezelf niet eens meer als vrijgezel voorstellen! 46 jaar alleen, 6 jaar getrouwd. En hóé anders en rijker is dit heerlijke leven!
Nee, ik zou voor geen goud meer willen ruilen!! Natuurlijk: soms is het heerlijk om even alleen te zijn. Even 'niet getrouwd te zijn', 'vrij' te zijn, maar na een uurtje of twee... moet ik toch effe bellen..even haar stem horen.

Ja lieve lezer dezes, ik ben een gelukkig en gezegend mens...