Zoveel ellende..
Zoveel pijn..
verdriet en eenzaamheid.
Ja, ongekende, niet met een pen te beschrijven eenzaamheid...
Letterlijk moederziel alleen...temidden van immense golven..
in een enorme oceaan..
In de verte...als je even weer boven de golven uitkomt..
zie je ze nog gaan..
je ouders, je broertje en je oom en tante en opa en oma en die andere mensen
op jullie boot..
Maar jij..jij was overboord geslagen in de harde wind..
en ze konden niet meer bij je komen.
Ja..je hoorde mama nog roepen en je zag hoe papa werd tegengehouden door opa,
toen hij je achterna wilde springen.
Zouden ze nog bij je kunnen komen?
Zul je ze ooit weer zien?
Het water is zo koud..zó koud...
Even rusten..
heel even maar..
dan zwem je weer..
Eerst even rusten..
even...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Dankjewel voor je reactie en ik wens je nog veel leesplezier.