Sebo Hilberts

GELOVEN....
ONDANKS ALLE WAAR-EN ONWAARHEDEN, TEGENSTRIJDIGHEDEN EN TOEVOEGINGEN/WEGLATINGEN IN DE BIJBEL

(deel 4)


* KINDEROFFERS EN ANDERE WREEDHEDEN

Ezechiël 20:25-26:
"Ik gaf hun zelfs slechte wetten, en regels die leidden tot de dood. Met hun eigen offergaven maakte ik hen onrein, hun eerstgeboren kinderen liet ik hen offeren, opdat ze in ontzetting zouden beseffen
dat ik de HEER ben."

De geleerde en doctor de Vaux schrijft schreef hierover:
“De woorden van de profeet mogen niet letterlijk worden opgevat. Hier wordt de oorzakelijkheid van God alle menselijke daden toegeschreven, de goede en de slechte; dit is een manier om een toelaten van God uit te drukken.”

Mens en Samenleving (http://mens-en-samenleving.infonu.nl/religie/96984-bijbel-mensenoffers-of-kinderoffers-in-het-oude-testament.html) zegt:
"Deze tekst schijnt te zeggen dat het gebruik [het offeren van eerstgeborenen] in zwang is geweest in Israël en dat het bekrachtigd was door een verordening Gods. Maar het is dwaas om aan te nemen
dat Israël ooit 'al zijn eerstgeborenen' heeft geofferd op welk tijdstip van zijn geschiedenis ook, en het is al even dwaas om aan te nemen dat Ezechiël, die elders de kinderoffers veroordeelt (Ez. 16,20; 20,31), heeft kunnen denken dat die gewoonte uitdrukkelijk door God zou zijn voorgeschreven. De woorden van de profeet mogen dus niet letterlijk worden opgevat."

Echter...dat laatste is het meest pijnlijke.
Te vaak, te pas en te onpas lijkt het of 'bijbelvaste' christenen over al te zware teksten zeggen: "Dat mag je niet letterlijk nemen..", terwijl juist anderszijds de bijbel erg letterlijk wordt geloofd.
Misschien komt dat, omdat met name in het Oude Testament erg veel gruwelijkheden voorkomen, die ogenschijnlijk van God komen, of in opdracht van Hem plaatsvinden.

- Leviticus 27:29.
"Al wat verbannen is, dat van de mensen zal verbannen zijn, zal niet gelost worden; het zal zekerlijk gedood worden." (Statenvertaling)
of
"Wanneer een mens eenmaal onvoorwaardelijk aan de HEER is gewijd, kan hij niet worden vrijgekocht; hij moet ter dood worden gebracht." (NBV)

- In 2 Samuël 21:1 staat het volgende:
"Er was in de dagen van David een hongersnood gedurende drie jaar achtereen; en David zocht het aangezicht van Jahweh. Jahweh zei: ‘Op Saul en op zijn huis rust een bloedschuld, omdat hij de Gibeonieten gedood heeft."

Hier is dus sprake van een situatie waarin God het gehele land straft voor iets wat niemand weet, maar uiteindelijk aan het licht komt: een zonde van een vorige koning! Het vervolg laat weten dat David om het goed te maken 7 nakomelingen van Saul aan de Gibeonieten overlevert. De Gibeonieten hangen deze onschuldige nakomelingen op ‘voor het aangezicht van Jahweh’. Daarna geeft David aan de beenderen van Saul en aan de opgehangen nakomelingen een begrafenis in het graf van hun voorvader en dan eindigt het verhaal met: ‘En hierna ontfermde God Zich over het land.’

- Richteren 11:30-32 en :34-40 (Jefta offert zijn dochter)
"30Toen deed Jefta de Here een gelofte en zeide: Indien Gij de Ammonieten in mijn macht geeft, 31dan zal hetgeen mij uit de deur van mijn huis tegemoet komt, wanneer ik behouden van de Ammonieten terugkeer, de Here toebehoren, en ik zal het ten brandoffer brengen. 32Vervolgens trok Jefta tegen de Ammonieten op om met hen te strijden en de Here gaf hen in zijn macht."


Ik geloof m'n ogen niet. Ik kan nauwelijks geloven wat daar staat..
Eerstgeborenen en volwassenen die aan God geofferd moesten worden om Hem te behagen, of iets van Hem gedaan te krijgen, bij wijze van test....
Abraham met zijn zoon Isaäk
Jefta met diens dochter
David offert 7 onschuldige nakomelingen van Saul's geslacht

En ga zo maar door. Een schier eindeloze reeks buitengewone wreedheden
Ik geloof wèl dat heel veel van wat in de bijbel staat berust op metaforen; dus.. een vorm van beeldspraak om mensen iets duidelijk te maken, zoals Jezus bijna uitsluitend in beeldspraak sprak, óók om te illustreren wat Hij met een bepaalde situatie bedoelde.

..........................................................................................

* DE LEEFTIJD VAN DE EVANGELIËN
- Veel geleerden zijn het niet met elkaar eens wat de datering van de evangeliën betreft. Elk boek dat men erover openslaat geeft jaartallen weer van ongeveer tussen 60 na Christus tot 180/200 na
Christus.
Overal waar ik zoek constateer ik dat de verschillende geleerden de evangeliën pas laat in de tweede eeuw plaatsen, zij het met hier en daar kleine nuance-verschillen.
Justinus de Martelaar (http://www.kro-ncrv.nl/inspiratie/katholiek-abc/j/370-7845-justinus-de-martelaar),(https://www.lucepedia.nl/dossieritem/justinus-de-martelaar/justinus-martyr-165) ca. 150,
de bekendste oudste kerkvader, noemt de namen van de evangeliën niet (hoewel hij bij citaten uit het Oude Testament altijd het boek vermeldt waaruit de citaten komen, en ook geschriften noemt die
nooit tot de bijbel zijn gerekend, zoals de Handelingen van Pilatus en het evangelie van Petrus). Het evangelie van Johannes wordt voor het eerst genoemd door Theophilus van Antiochië
(http://www.apologetica.katholiekelsloo.nl/index.php?title=Theophilus_van_Antiochi%C3%AB:_Verdediging_van_de_scheppingsleer.), ca. 180; de andere evangeliën pas voor het eerst door Irenaeus (http://www.thomasevangelie.nl/gesch11.htm), ca. 190-200.

.............................................................................................

* TOEVOEGINGEN EN WEGLATINGEN IN DE BIJBEL

- De allereerste "bijbel-in-gewone-taal"
Hiëronimus.
"De Vulgaat (Editio Vulgata) is een belangrijke Bijbelvertaling in het Latijn. Ze is door Hiëronymus gemaakt in opdracht van paus Damasus en kwam tot stand tussen 390 en 405 na Christus.
De Vulgaat dankt zijn naam aan de uitdrukking versio vulgata, "volkse versie" en was geschreven in alledaags Latijn (sermo humilis) in een bewust onderscheid van het elegante Ciceroniaanse of
literaire Latijn waar Hiëronymus een meester in was. De Vulgaat werd gemaakt om een meer accurate en eenvoudiger te begrijpen versie te krijgen dan zijn voorgangers, de Oud Latijnse vertalingen of Vetus Latina. Het was de eerste en eeuwenlang de enige christelijke Bijbelvertaling die het Oude Testament uit het oorspronkelijke Hebreeuws vertaalde in plaats van uit de Griekse Septuagint."
Editio Vulgata: (https://nl.wikipedia.org/wiki/Vulgaat)
Codex Septuagenta: (https://nl.wikipedia.org/wiki/Septuagint)


- De "comma johanneum" (Johannes 5:7).
Dit stukje zou volgens sommigen later toegevoegd zijn, vreemd is nl. dat het in de oudste griekse vondsten niet teruggevonden is.
Het gaat om deze tekst:
"Er zijn drie getuigen in de hemel: De Vader, Christus en de Heilige Geest; samen zijn Zij één."
Hoewel ikzelf hier rotsvast in geloof moet ik toegeven dat deze tekst alleen in late handschriften staat en niet in de authentieke Griekse handschriften voorkomt.
Het staat daarom buiten twijfel dat deze tekst er later bij de originele tekst is bijgezet. Op een deel van die handschriften staat de tekst zelfs in de marge naast de hoofdtekst. De tekst is dus
inderdaad een bijvoegsel om de drieëenheid ermee te bewijzen/te bevestigen/te benadrukken.
(https://nl.wikipedia.org/wiki/Comma_Johanneum),(http://www.gotquestions.org/Comma-Johanneum.html)

- Erasmus maakte in 1516 de eerste versie van de Griekse grondtekst voor de druk gereed. er ontstond een grote rel omdat hij deze tekst er niet in had staan (stond wel in de latijnse Vulgata, van de hand Hiëronimus, die deze (en latere versies ervan) schreef in opdracht van paus Damascus). Erasmus legde uit dat de tekst niet te vinden was in oude griekse handschriften.
In 1520 werd dan ook een handschrift in het grieks geproduceerd door een theoloog in Oxford, waarna Erasmus deze zin er onder druk van de Katholieke kerk vanaf de derde druk (1522) inzette.
De trinitarische (drieëenheids) zin werd in de King James gezet, maar staat niet in bijvoorbeeld de Duitse vertaling (die de tweede druk van Erasmus Griekse bijbel als bron heeft). In vroeger eeuwen
werd hier driftig over gediscussiëerd. De zaak wordt nu wel als opgelost beschouwd.
(https://nl.wikipedia.org/wiki/Desiderius_Erasmus)

Vanaf 1546 aanvaardde het Vaticaan bij het Concilie van Trente deze versie als enige als gezaghebbend,[2][3] met als gevolg dat katholieke vertalingen van de Bijbel gebaseerd op de grondtalen en modern wetenschappelijk onderzoek tot na de encycliek Divino Afflante Spiritu (1943) moesten wachten. Veel vertalingen in het Nederlands zijn dan ook op de Vulgaat gebaseerd.
(https://nl.wikipedia.org/wiki/Vulgaat)

.........................................................................................

* TEGENSTRIJDIGHEDEN IN DE BIJBEL

-Mattheüs en Lukas
Mattheüs veroordeelt in de gelijkenis van de talenten de ‘nietsnut’-slaaf tot de buitenste duisternis, terwijl Lukas hetzelfde verhaal vertelt (Luc 19: 11-27) maar de slaaf zijn talent slechts doet
verliezen aan de andere slaaf.

Volgens Mattheüs is de vader van Jozef een man genaamd Jacob, volgens Lukas heet hij Eli. Velen leggen dit verschil uit als: "bij de één werd uitgegaan van de mannelijke lijn en bij de ander van de
vrouwelijke lijn." Echter...in beide boeken wordt overduidelijk vermeld dat het ging om "de zoon van die man, die de zoon was van die man..."

-Lucas laat ons weten dat Jezus’ ouders uit Nazareth vertrokken vanwege een volkstelling die in het jaar 6 ná Christus gehouden is, en zo in een stal in Bethlehem terecht kwamen.
Mattheüs laat echter Jezus’ ouders in een huis in Bethlehem wonen en weet niets van een volkstelling. Jezus’ ouders vertrekken na hun verblijf in Egypte pas naar Nazareth, omdat ze niet naar Bethlehem terug kunnen, bang als ze zijn in Judea vervolgd te worden door Herodus de Grote (https://nl.wikipedia.org/wiki/Herodes_de_Grote), die echter in 4 vóór Christus al stierf. De buitenbijbelse geschiedenis laat totaal niets horen over een zo dramatische gebeurtenis als de massale kindermoord in Bethlehem.
Maar let op: het ontbreken van bewijs is nooit bewijs dat iets niet heeft bestaan/plaatsgevonden..(!)

...........................................................................................

EN TOCH...

....ondanks dit alles geloof ik.
Rotsvast geloof ik dat de Here God bestaat, dat Jezus Zijn Zoon is en dat Hij de fouten van de mensheid op Zich genomen heeft.
Maar... waarom dan toch al dat onderzoek..al dat lezen? Waarom dan al die gruwelijkheden uitspitten en tentoon spreiden?!
Zijn dit niet veel meer juist redenen om te gaan twijfelen? Om te ontkennen dat Hij liefde is?
Voor sommigen..misschien wel voor velen..
Maar niet voor mij. Voor mij is alles dat met m'n bijbel te maken heeft waanzinnig interessant. En juist, omdat ik niet alles geloof wat er in staat, kan ik ook gemakkelijker afstand van bepaalde zaken nemen en me meer op de belangrijke, essentiële zaken concentreren. Zo denk/geloof ik dat vele teksten in de bijbel metaforisch bedoeld zijn en niet werkelijk hebben plaatsgevonden.
Maar zelfs al denk ik dat van een bepaalde tekst, maar heeft datgene wel dégelijk plaatsgevonden, dan nòg voel ik me geen "afvallige".
Ik hou ervan om in Zijn Woord te spitten en te graven. En was het niet de Heer Zèlf, die zei: "Onderzoek alle dingen en behoud het goede."?
Welnu...dat 'goede'..dat is..zeg maar...mijn geloof. En mezelf vasthoudend aan mijn geloof, kan ik mezelf elke kant opzwaaien, waar ik maar heen wil....zolang ik me maar vasthoud aan dat 'goede', aan
dat touw, dat mijn geloof heet. Als ik dan uiteindelijk niet meer heen en weer beweeg, komt dat touw gewoon weer tot stilstand in het midden. En de essentie van dat touw, dat geloof, is dat God Liefde
is, ondanks welk mensenwoord dan ook geschreven werd/wordt en ongeacht in welke tijd het geschreven werd/wordt..

De essentie van geloof is voor mij:
"Heb God lief boven alles, met heel je hart, heel je verstand en met al je kracht...en je naaste als jezelf."
Daaruit voor vloeit bijna als vanzelf: "Al kon ik en had ik alles, maar ik had de liefde niet...ik was niets en had niets! (1Korintiërs 13)

En dus:
Welk boek hoort nu wel bij die Specifieke Verzameling Boeken, die bijbel heet en welk boek niet?
En welk déél van een boek hoort er wel in thuis en welk deel niet?
En dan had je ook nog al te ijverige kerkvaders en geleerden, die meenden (soms met twijfelachtige bedoelingen) sommige zaken te moeten weglaten, danwel toe te voegen daar datgene 'de Kerk' kon
schaden danwel versterken. Denk maar aan de eerder genoemde "comma johanneum" (Johannes 5:7). Omdat Erasmus deze tekst er niet bij wilde zetten omdat die in de origininele Griekse grondtekst ook niet voorkwam, werd in 1520 dan óók een handschrift in het Grieks geproduceerd door een theoloog in Oxford, waarna Erasmus deze zin er onder druk van de Katholieke kerk vanaf de derde druk (1522) inzette.

Op een vergelijkbare wijze zijn de Evangeliën van Thomas, Judas en Petrus weggelaten door het Eerste Concilie van Nicea, dat door keizer Constantijn I ("de Grote") in 325 n. Chr. ingesteld werd.
Na een reeks veranderingen, aanpassingen en toevoegingen, werd de Eerste Canon van de Bijbel in 418 n. Chr. officieel bekrachtigd. Uit deze tijd stammen onze 'Kanonieke Boeken', die we in de ene
versie van de bijbel wel hebben en in de andere versie niet.

DE ESSENTIE VAN GOD'S WOORD

Inmiddels is al wel gebleken dat er heel veel aan God's Woord is 'gesleuteld' door allerhande geleerden, die 'het meenden te weten'. Van de Editio Vulgata, de eerste "Bijbel In Gewone Taal" (390-405 n. Chr.), tot aan de huidige, spiksplinternieuwe "Bijbel In Gewone Taal" (2004-2014) is er ontzettend veel veranderd, aangepast, opnieuw vertaald, toegevoegd en weggelaten.
Maar één ding is altijd ongeschonden gebleven: de ESSENTIE VAN GOD'S WOORD!
Die essentie gaat over Jezus Christus de Zoon en over God's Liefde voor Zijn schepping; over de Liefde van Jezus voor de mensheid en ZIJN opdracht om de Vader, jezelf en elkaar lief te hebben met alles dat in ons is! En dus: is de ESSENTIE VAN GOD'S WOORD.....LIEFDE!, met héle grote hoofdletters. Ònveranderd, vanaf het moment dat "God's Geest over de wateren zweefde", tot op dit moment in 2016...
Dat is voor mij hèt bewijs dat de Heer over Zijn Woord waakt! Mènsen mogen dan denken dat ze zomaar straffeloos van alles kunnen aanpassen en veranderen, maar uiteindelijk is het God de Vader Zèlf die over Zijn Woord waakt..over Zijn Woord van Liefde, de Essentie van ZIJN boodschap aan ons.

Tot slot:
Nu zijn er legio mensen die, oprecht en met de beste bedoelingen, God eren en de bijbel en haar gebeurtenissen/opdrachten/richtlijnen letterlijk nemen en haar geloven 'van kaft tot kaft'.
Weer anderen eren God door de dingen van Zijn Bijbel zo op hun leven toe te passen dat zij naar eer en geweten handelen, zonder alle dingen letterlijk op te vatten.
Het is dan ook bijzonder moeilijk om daar een soort van middenweg in te zien.
Iedere gelovige ziet/leest de bijbel, zoals dat overeenkomt met zijn/haar leven. Dat heet 'geloofsbeleving'. Wat de één op de ene wijze beleeft, kan de ander heel anders beleven.
Voor mijzelf is het getal 99 daar een goed voorbeeld van en ik gebruik het regelmatig om niet of anders-gelovenden een andere kant te laten zien, zonder hùn kant te veroordelen.
Vanuit mijn positie kijkende naar het getal 99 zie ik....99. Maar hij die tegenover mij staat ziet....66.
Gek genoeg verhaalt de bijbel hierover, in Romeinen 14, waar richtlijnen staan over verdraagzaamheid zonder elkaar te veroordelen.
En is dàt niet uiteindelijk waar het eigenlijk allemaal om draait? Elkaar steunen, troosten, en bemoedigen...dàt is de grote opdracht! En dat kan alleen....door elkaar lief te hebben!
Niet jouw gelijk of mijn gelijk is belangrijk, maar of we elkaar willen en kunnen verdragen. Want we beleven beiden het geloof en God's Woord op onze eigen wijze, met onze eigen persoonlijke emotie.
We moeten niet telkens de ander wijzen op diens 'ongelijk' en misschien zelfs...'zondigheid' in onze mening of beleving.
Oordeel niet langer, is mijn ervaring. Dat doet de harteloosheid van de wereld al voldoende.
"Maar gij geheel anders!", schreef Paulus, "Niet meer uw éígen natuur, maar Christus leeft in u..!"
Onderzoek God's Woord, geniet ervan! Lééf Zijn Woord en geniet ervan! Kijk niet naar de 'fouten' van anderen, maar...geníét van die ander,
zoals God van jouw geniet.....