Kwam zoekend naar iets anders dit stukje nog tegen....
01-06-2009
Nog heel even...
Tweede Pinksterdag.
Gisteren was Eerste Pinksterdag...heb ik me laten vertellen.
Ja, sorry hoor....ik ben er momenteel éven niet meer bij met m'n hoofd. Ik zou er, zéker gezien mijn geloof, echt bij stil moeten staan, maar ik krijg het niet voor elkaar. Andere dingen spelen in mijn hoofd (lees: vechten om een eerste plaats).
"Wat ik weet, wat ik denk en wat ik voel zijn af en toe niet in harmonie met elkaar. 'Wat ik weet' heeft ruzie met 'wat ik voel'. 'Wat ik denk' heeft ruzie met 'wat ik weet' en alsof dat nog niet genoeg is, mengt 'wat ik hoop' zich ook nog eens in die ruzie.
Als alle vier emoties ruziënd door m'n hoofd rennen, kun je je voorstellen dat de chaos zo ongeveer compleet is...
En dan, op zeker moment, komt Vader en grijpt ze allevier in de kraag!
'Wat ik denk' is een onruststoker, 'Wat ik voel' is een bedrieger en 'Wat je weet' wil altijd het laatste woord.
'Wat ik hoop' is de jongste en delft altijd het onderspit. Maar Vader heeft een oplossing: een oppasser om de ruziemakers uit elkaar te houden. 'Wat ik geloof' is zijn naam en die zal voortaan meevechten met 'Wat ik hoop'."
Dat schreef ik ooit eens.
En dat is nou precies, wat er momenteel plaats vindt in mijn hoofd!
En ja, natúúrlijk met betrekking tot de bruiloft.
Nog maar vier dagen. Vier dagen en dan mag ik mezelf een echtgenoot noemen..
De zenuwen gieren inmiddels door m'n keel als een heuze wervelstorm! Zal alles wel goed gaan? Is alles ook echt geregeld? Heb ik overal aan gedacht? Niks vergeten? Ohh...als ik me maar niet verslaap..!! Passen de bloemen wel bij haar kleding? Zal ik er niet uitzien als een aangekleedde aap? ...ik vergis me vast in de deurbel.. Zal ik wel de goeie dingen zeggen? Ik 'verspreek' me vast...
Afijn, je snapt het al: ik sta hier zo ongeveer stijf van de spanning...
Dat doet natuurlijk ook het één en ander met m'n huid. Hoewel het op dit moment weer even meevalt, zie ik er de laatste tijd niet echt florisant uit. Samengeknepen, roodomrandde oogjes door een ontsteking die maar niet weg wil. Wondjes in het gezicht en op de handen (meestal 's nachts veroorzaakt) door krabben. Nervositeit, die zich uit in slecht/onrustig slapen en dat wordt, naarmate dé dag dichterbij komt, er niet beter op.
Gelukkig komt m'n zus donderdag al. Dat is wel een hele geruststelling.
Loslaten....
Zodra je iets wilt loslaten
hou je het juist vast.
Loslaten is niet een bezigheid
die je kunt beoefenen.
Het is niet een Doen,
maar een ont-doen.
Loslaten is geen activiteit,
maar het stoppen van een activiteit;
de activiteit van vasthouden.
En dat moet ik doen: loslaten. Vertrouwen dat het allemaal goed komt. Vertrouwen op God en op anderen, dat alles in juiste banen geleid zal worden. We hebben een goeie ceremoniemeester die uitstekend in staat is om de boel op poten te zetten.
en eindelijk...
Pffffff...Dàt hebben we gehad!
En nú op naar de wittebroods..uhhhh..jaren...?1
