Hij zegt mijn vriend te zijn...
Al heel wat jaren...
36..om precies te zijn..
Maar zeg nou eerlijk, als vriend mail je toch niet:
"En?
Nog even gestoord als altijd?
En kan Gretha er een beetje mee omgaan?
Natuurlijk mijn opvoeding aan jou gericht heeft je veel, wat zeg ik, buitengemeen veel goed gedaan.
Maar met zulke ernstige afwijkingen blijft het dweilen met de kraan wijd open.
Heel wijd.
Heel open.
Heel veel gedweil.
Een dweilorkest vol..."
Diep bedroefd, teleurgesteld, verbitterd, maar niet rancuneus..
neem ik afscheid van wat ooit een goede vriend was....snifff...
Hieronder een foto van het sujet.
(klik op de foto voor Johan's blog)
In werkelijkheid zijn we bijzonder goede vrienden/soulmates van elkaar. Johan was vroeger mijn 'opvoeder' (groepsleider van een internaat.) En sindsdien zijn we nagenoeg onafscheidelijk!
Wat hierboven staat is dan ook niet veel meer dan een flinke berg humor, verpakt in een laagje spot en zelfspot...
Dit voor de mensen, die wellicht denken dat het hier om een daadwerkelijke vriendschapsbreuk gaat..
