Gemeente-verlating
Wanneer dat gebeurt zou dat de oudstenraad en gemeenteleden veel verdriet moeten geven.
Ik heb het al vaak meegemaakt, maar het went nooit.
Soms is het domweg niet te voorkomen, vanwege verhuizing, veranderde inzichten o.i.d., maar veel vaker ligt de oorzaak bij een conflict!
Een meningsverschil, gedraging, ontevredenheid, waarbij de gemoederen hoog op kunnen lopen en waarin de ene partij vindt dat de andere het volstrekt verkeerd ziet.
Al dan niet terecht houden alle partijen compromisloos vast aan het eigen standpunt, zonder ook maar een strobreed toe te geven aan de ander. Want dat zou dan immers gezien worden als 'toegeven dat je fout zit' en daar kan natuurlijk geen sprake van zijn!
En ja, helaas wordt vertrek dan meestal gezien als enige mogelijkheid, door beide zijden!
Het is echter noodzakelijk dat we als gemeente leren beseffen dat WÍJ, de schaapkens daar een grote verantwoordelijkheid in hebben!!
Als één de gemeente verlaat, betekent dat feitelijk amputatie van een lid van het lichaam van Christus en dat hoort pijn te doen. Simpelweg omdat er in zo'n situatie àltijd sprake is van verlies. Nòch als gemeente-verlater, nòch als gemeente, nòch als raad is er sprake van 'winnen' wanneer een lid of vaste bezoeker vertrekt.
Welnu, wàt kunnen we doen om ervoor te zorgen dat er NIEMAND zelfs maar dènkt aan vertrekken?
Denk hier eens aan:
* Zijn er herders in de gemeente, nee...geen regelneven maar HERDERS?
* Is er een nazorg/pastoraal team?
* Zijn er 'vertrouwenspersonen'?
* Is er voldoende ruimte voor gebed/persoonlijke begeleiding voor hulp/steun/troost-behoevenden?
En last but zeker niet least: hoe belangrijk is het voor voorgangers/raad om "gelijk te hebben"?
(Denk erom: ècht belangrijke mensen zijn mensen voor wie belangrijk zijn niet belangrijk is!)
Is de wil en de moed voor verootmoediging aanwezig?? Daar ontbreekt het nogal eens aan, zowel bij leden als bij voorgangers en raadsleden, want eerlijk is eerlijk: christenen zijn soms nèt mensen...ze maken alleen méér fouten..
Waar is het verlangen gebleven om 'de ander uitmuntender te achten dan zichzelf'?
Is er eigenlijk wel enige betrokkenheid bij iemands persoonlijke geestelijke en/of lichamelijke situatie?
Wees dan ZÈLF die verbinding en wacht niet tot 'een ander het wel doet'!
Heel vaak blijven ouderen weg, want er is niet echt feeling met de jongere generatie meer.
Hierover twee dingen:
Voor de oudere: jóúw belangstelling in die-en-die jongere zorgt voor dat luisterend oor, dat hij/zij júíst nodig had!
Blijf niet weg, maar wéés er voor die jongeren, want ze hebben jóú júíst nodig! Wil niet altijd gelijk hebben maar wees zèlf ook bereid om te leren!
Voor de jongere: Néém je verantwoordelijkheid en práát met die-en-die oudere en ontdek de rijkdom van hun kennis! En ook voor jóú geldt: wil niet steeds gelijk hebben!
Toon interesse in elkaar, wéés er voor elkaar en schroom niet om met elkaar en voor elkaar te bidden! Daar heb je geen vaste bidstond voor nodig, alleen wat liefde voor elkaar.....
Wees gezegend,
Sebo
