Enschede, do, 23 januari 2025
Van bastaard tot koningkind,
Een bewerking van één van mijn dagboeken met de oorspronkelijke titel:
'Geen kind van mijn vader'.
Waarom een dagboek uit 2007 nog bewerken, zou je je kunnen afvragen..
Wel, daar zit een bijzondere en positieve reden achter, maar dat merk je gaandeweg.
Even een stukje terug:
......
"Dagboek deel 36
Dagboek | 19 December 2007 | 01:01:08
Ik probeer m'n gedachten op een rijtje te krijgen, maar het lukt niet.
Ik voel me kwaad worden, ongeloofelijk kwaad.
Dat m'n moeder me nooit gewild heeft, wist ik.
Dat ze me haatte wist ik ook. Dat ze dat bij elke gelegenheid hoorbaar en voelbaar liet merken, daar draag ik nog de kenmerken van.
Maar waarom?
Waaròm haatte ze me zo?
Ik had haar toch niets gedaan?
Het was toch zeker niet mijn schuld?
Dat ik geboren werd was toch niet mijn fout?
Het was niet mijn keuze om geboren te worden!
Ik droeg al vóór m'n geboorte het label:'ongewenst'.
Klaar. Daar was alles mee gezegd en dat maakte alle andere vragen overbodig.
Tijdens een begrafenis kreeg ik lucht van een gerucht dat blijkbaar al jaren in de familie rondging.
Natuurlijk werd er angstvallig over gezwegen zodrá ik in de buurt kwam, maar uiteindelijk bleek dat er in de familie al jaren over gesproken werd, dat ik geen kind zou zijn van m'n vader. Er was zelfs een mogelijke andere vader 'bekend'.
M'n beide 'ouders' zijn dood. Laat de hele boel toch lekker rusten, hield ik mezelf regelmatig voor.
Maar zo werkt het niet!
Na 31 jaar kreeg ik een email een vroeger jeugdvriendje wiens moeder ooit mijn moeder's beste vriendin was en één zinnetje sprong eruit:
"...Als ik aan jou terugdenk dan word ik altijd heel erg boos op je moeder, hoe kon ze een fout, een hele grote fout van haarzelf jou kwalijk nemen alsof jij daar verantwoordelijk bent of was.."
Na telefonisch bijgepraat te hebben, vroeg ik hem naar die zin en welke fout hij bedoelde.
Zijn moeder heeft hem voor haar overlijden verteld, dat ik geen kind ben van mijn vader, Egbert (Ep) Hilberts.
BÀM! Zelfs al had ik het wel meer gehoord, toch deed het opnieuw erg veel pijn.
En het zou erger worden:
Mijn moeder had ooit aan haar hartsvriendin verteld dat ze uit geldgebrek en na een zoveelste ruzie met haar man, (voor geld? uit rancune?) met haar schoonvader naar bed was geweest en dat ik daar het resultaat van was.
Ik had hem diverse keren gevraagd in verschillende bewoordingen, maar hij bleef bij zijn verhaal.
Toen ik een maand oud was, werd mijn "opa", die dus eigenlijk mijn biologische vader was, vermoord en naar verluidt, door mijn 'vader' en zijn zeven jaar oudere broer.
Deze laatste heeft meermaals geprobeerd om mij te adopteren, maar dat werd door mijn 'moeder' stelselmatig tegengewerkt.
Op 30 december 1988 beroofde mijn 'vader' zichzelf van het leven door ophanging.
Een eenvoudige dna-test, samen met mijn halfbroer-oom wees uit dat ik geen kind was van m'n 'vader', maar van mijn 'opa'.
Mijn vader was niet mijn vader en mijn moeder was nooit een moeder voor me geweest...
Dat laatste wist ik, het eerste was tot dan toe slechts een boos gerucht.
Ik was ontzettend blij en dankbaar dat ik het hoorde nádat ik tot bekering was gekomen en niet daarvóór!
Mijn moeder haatte èlke aanblik van mijn persoontje, maar pas decennia later leerde ik dat dat was omdat ze zich bij elke aanblik geconfronteerd zag met haar overspel. Ik was zogezegd de belichaming van haar fout..
En ja, ik heb m'n moeder decennialang gehaat en ik was évenlang doodsbang voor haar, maar toen ik de Heer leerde kennen ontdekte ik dat haat je van binnenuit verteert als een allesverterend vuur.
Je wordt er lelijk van, zowel van binnen als van buiten.
Ik heb mijn beide ouders vergeven, oprecht vergeven..maar dat heb ik wèl moeten leren. Dat kwam me niet zomaar uit de lucht vallen en daar heb ik dan ook hard voor moeten werken..
Ooit was ik een bastaard, een ràs-echte bastaard:
ongewenst, ongeliefd, onbedoeld..
Tòt ik Iemand leerde kennen die zei:
"ÌK heb jou gewenst, ÌK heb jou lief, ÌK heb jou bedoeld! ÌK ben jouw Vader en níémand anders..en jíj ben MÍJN kind!"
Een kind van de Allerhoogste! Een kind van de Koning der koningen...
een RÀS-ECHT KONINGSKIND!
En zó heeft de Here God lijden toegelaten, zoals Hij dat ook toeliet bij o.a. Jozef, de onderkoning van Egypte; ter vorming..
Bij Jozef, ten behoud van het huis van Israël en bij mij, zodat ik mag meewerken aan de afbraak van jóúw verdriet, jóúw pijn of jóúw haat vanuit míjn eigen ervaringen daarmee.
Hoe ellendig je je ook voelt, hoeveel pijn en/of verdriet je ook hebt: weet dat de Almachtige Vader in de hemel jou ziet en weet wat jij nú meemaakt. Híj kent jou, door en door en weet wat jij nu voelt en doormaakt.
Nú zie je het misschien nog niet, maar je mag weten dat Hij bij jou is, en dat àlles wat je nú meemaakt niet bedoeld is, maar wèl door de Vader gebruikt wordt om jou te maken, zoals Hij jou bedoeld heeft:
namelijk...fantàstisch.
Wees gezegend,
Sebo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Dankjewel voor je reactie en ik wens je nog veel leesplezier.