Oud en Nieuw
Ik zie mezelf naar buiten staren
denkend over hoe het is geweest
Ja, er waren zeker betere jaren;
dit jaar was voor ons niet echt een feest.
Op deze laatste dag blik ik nog even terug
en dankbaar besef ik: we zijn klaar!
Ik rek me uit en recht m'n rug,
Strijdvaardig voor weer een heel nieuw jaar.
Een nieuw jaar geeft immers nieuwe hoop,
dat alles dìt keer beter zal gaan,
dus gaat in de ochtend na middernacht
met een glimlach het licht weer aan.
Dekens weg en de gordijnen open
Tijd voor de allereerste dag
Schromend naar de weegschaal lopend,
die vorig jaar nog sterretjes zag....
.
dinsdag 31 december 2013
donderdag 26 december 2013
Kerst-offer
Voor ons allemaal kwam jij op aarde toen,
en rond de kerst was jij volwassen,
Och stakker, ik had toch zó met jou te doen,
want ik moest je zó onaangenaam verrassen.
Jij zou iets heel bijzonders doen:
jouw offer voor ons allemaal.
Het koste menigeen veel poen
en zo kregen wij toch ons Kerstmismaal...
(ter herinnering aan onze lieve kalkoen)
zaterdag 7 december 2013
In de luwte van de 'storm'.
De storm heeft Nederland weer verlaten. De wind is gaan liggen, de schade is opgemaakt en overal is de grote schoonmaak begonnen. Men waagt zich weer op straat en het leven gaat weer verder alsof er niets gebeurd is.
Zo ook in huize Hilberts..
Het lijkt er steeds meer op dat de storm in mijn lichaam is gaan liggen en toen ik vanmorgen uit bed stapte, was ik zelfs zeer aangenaam verrast! De huid vóélt niet alleen goed aan; hij ziet er ook gewèldig uit!
En dus: kan ook hier de "grote schoonmaak" beginnen. Zalfjes (grotendeels) aan de kant, verbanden in de kast, zwachtels d'r achteran smijten, speciale kousen ook maar en enpassant het potje met de anti-jeuk-pilletjes met een wel heel professionele basketbalworp in het medicijnmandje mikken..van 5 meter afstand..
Misschien duurt het maar even, maar toch..
Eindelijk...
En dus: gaan mister and miss Hillbill er vandaag lekker op uit!
De auto had eniszins in de prak gezeten, maar is inmiddels gerepareerd en daar gaan we eens even lekker van genieten...
De Hillbillies verlaten het Enschedese en gaan eens even lekker op rommelmarktstrooptocht in den lande!
Moge de vreugde des Heren ook met jullie zijn vandaag,
wie weet, tot vanavond en anders: tot in den pruimentijd!
Sebo
De storm heeft Nederland weer verlaten. De wind is gaan liggen, de schade is opgemaakt en overal is de grote schoonmaak begonnen. Men waagt zich weer op straat en het leven gaat weer verder alsof er niets gebeurd is.
Zo ook in huize Hilberts..
Het lijkt er steeds meer op dat de storm in mijn lichaam is gaan liggen en toen ik vanmorgen uit bed stapte, was ik zelfs zeer aangenaam verrast! De huid vóélt niet alleen goed aan; hij ziet er ook gewèldig uit!
En dus: kan ook hier de "grote schoonmaak" beginnen. Zalfjes (grotendeels) aan de kant, verbanden in de kast, zwachtels d'r achteran smijten, speciale kousen ook maar en enpassant het potje met de anti-jeuk-pilletjes met een wel heel professionele basketbalworp in het medicijnmandje mikken..van 5 meter afstand..
Misschien duurt het maar even, maar toch..
Eindelijk...
En dus: gaan mister and miss Hillbill er vandaag lekker op uit!
De auto had eniszins in de prak gezeten, maar is inmiddels gerepareerd en daar gaan we eens even lekker van genieten...
De Hillbillies verlaten het Enschedese en gaan eens even lekker op rommelmarktstrooptocht in den lande!
Moge de vreugde des Heren ook met jullie zijn vandaag,
wie weet, tot vanavond en anders: tot in den pruimentijd!
Sebo
Een regenachtige avond
Alleen in een bijna lege trein,
kijkend door de beregende ruiten,
Nog net zie ik de ontbladerde bomen op een plein.
Het is al bijna donker buiten.
Enkele vluchtige schimmen nog in de regen,
op zoek naar hun eigen warme plek
En ik voel de trein opnieuw bewegen,
een klaaglijk kreunend en schokkend vertrek.
Voorbijflitsende bomen, verdwijnend stadslicht,
de lichtslang snijdt traag door het land.
Regendruppels belemmeren mijn zicht,
M’n boek ligt dichtgeslagen in m’n hand.
In de verte doemt alweer een andere stad
het eindpunt van deze verregende trein.
Ik droomde zo dat ik bijna vergat,
dat ook ik in deze stad moet zijn.
Eindelijk ben ik weer thuis, zo moet het zijn
natte kleren uit en steek een haardvuur aan.
Ik schenk voor mezelf een glas rooie wijn
en onttrek me behaaglijk aan ons jachtig bestaan.
Alleen in een bijna lege trein,
kijkend door de beregende ruiten,
Nog net zie ik de ontbladerde bomen op een plein.
Het is al bijna donker buiten.
Enkele vluchtige schimmen nog in de regen,
op zoek naar hun eigen warme plek
En ik voel de trein opnieuw bewegen,
een klaaglijk kreunend en schokkend vertrek.
Voorbijflitsende bomen, verdwijnend stadslicht,
de lichtslang snijdt traag door het land.
Regendruppels belemmeren mijn zicht,
M’n boek ligt dichtgeslagen in m’n hand.
In de verte doemt alweer een andere stad
het eindpunt van deze verregende trein.
Ik droomde zo dat ik bijna vergat,
dat ook ik in deze stad moet zijn.
Eindelijk ben ik weer thuis, zo moet het zijn
natte kleren uit en steek een haardvuur aan.
Ik schenk voor mezelf een glas rooie wijn
en onttrek me behaaglijk aan ons jachtig bestaan.
donderdag 5 december 2013
Vriendschapsbeëindiging...
Hij zegt mijn vriend te zijn...
Al heel wat jaren...
36..om precies te zijn..
Maar zeg nou eerlijk, als vriend mail je toch niet:
"En?
Nog even gestoord als altijd?
En kan Gretha er een beetje mee omgaan?
Natuurlijk mijn opvoeding aan jou gericht heeft je veel, wat zeg ik, buitengemeen veel goed gedaan.
Maar met zulke ernstige afwijkingen blijft het dweilen met de kraan wijd open.
Heel wijd.
Heel open.
Heel veel gedweil.
Een dweilorkest vol..."
Diep bedroefd, teleurgesteld, verbitterd, maar niet rancuneus..
neem ik afscheid van wat ooit een goede vriend was....snifff...
Hieronder een foto van het sujet.
Hij zegt mijn vriend te zijn...
Al heel wat jaren...
36..om precies te zijn..
Maar zeg nou eerlijk, als vriend mail je toch niet:
"En?
Nog even gestoord als altijd?
En kan Gretha er een beetje mee omgaan?
Natuurlijk mijn opvoeding aan jou gericht heeft je veel, wat zeg ik, buitengemeen veel goed gedaan.
Maar met zulke ernstige afwijkingen blijft het dweilen met de kraan wijd open.
Heel wijd.
Heel open.
Heel veel gedweil.
Een dweilorkest vol..."
Diep bedroefd, teleurgesteld, verbitterd, maar niet rancuneus..
neem ik afscheid van wat ooit een goede vriend was....snifff...
Hieronder een foto van het sujet.
(klik op de foto voor Johan's blog)
In werkelijkheid zijn we bijzonder goede vrienden/soulmates van elkaar. Johan was vroeger mijn 'opvoeder' (groepsleider van een internaat.) En sindsdien zijn we nagenoeg onafscheidelijk!
Wat hierboven staat is dan ook niet veel meer dan een flinke berg humor, verpakt in een laagje spot en zelfspot...
Dit voor de mensen, die wellicht denken dat het hier om een daadwerkelijke vriendschapsbreuk gaat..
maandag 25 november 2013
Móét ziekte altijd een doel hebben?
Kan het ook zijn, dat ziekte er nu eenmaal ís?
Simpelweg, omdát we nu eenmaal in een gebroken wereld leven?
Stel je dit eens voor:
In een heel gewoon christelijk standaard-gezinnetje met twee kindertjes wordt vader ziek. Dodelijk ziek.
Oprecht gelovend in genezing, volgens Markus 11:22-24 (NBV):
"22 Jezus zei tegen hen: ‘Heb vertrouwen in God. 23 Ik verzeker jullie: als iemand tegen die berg zegt: “Kom van je plaats en stort je in zee,” en niet twijfelt in zijn hart, maar gelooft dat gebeuren zal wat hij zegt, dan zal het ook gebeuren. 24 Daarom zeg ik jullie: alles waarom jullie bidden en vragen, geloof dat je het al ontvangen hebt, en je zult het krijgen.", vertrouwen vader en moeder en hun broeders en zusters in de kerk erop dat genezing 'onderweg' is.
Helaas, vader komt ondanks alle gebeden en ondanks een oprecht geloof en vertrouwen in die genezing toch te overlijden, twee kindertjes en een moeder achterlatend. In zijn laatste ogenblikken zullen hij en moeder nog enkele woorden gewisseld hebben, terwijl er in de achterkamer door enkele familieleden en broeders en zusters van hun gemeente gebeden werd voor het hele gezin. Niet lang daarna sluit vader de ogen en slaapt zachtjes in...
Later, kort na vaders overlijden, klinken er in de kerk geluiden als: "De Heer heeft gegeven, de Heer heeft genomen..", of: "Des Heeren wegen zijn ondoorgrondelijk." Ja, zèlfs: "God zal er Zijn bedoeling mee hebben.." En, biddend voor het achtergebleven gezin, is daarmee vaders overlijden afgesloten...
Dat roept vragen op.
Zéker bij mij..
Want laten we eerlijk zijn: welk dóél kan God nou menselijkerwijs hebben met die ziekte en de achterblijving van zo'n gezinnetje? Dat snàp je toch niet!!? Daar kàn toch helemaal geen dóél achterzitten??
Ja, misschien..ooit..járen later..als de kinderen groot zijn en kunnen verhalen/getuigen van een liefdevolle moeder, die hen in haar eentje heeft grootgebracht.
Maar zeg nou eerlijk: daar denk je op dàt moment toch niet aan?!
Dat is net zoiets als wanneer je te kampen hebt met een ondergelopen huis, terwijl de regen met bakken uit de lucht komt en iemand dan tegen je zegt: "Kop op! Achter de wolken schijnt de zon..!"
Het klinkt misschien stom, maar volgens mij staat dat zo ongeveer in de bijbel..
In Romeinen 8:18 (NBV) staat:
"18 Ik ben ervan overtuigd dat het lijden van deze tijd in geen verhouding staat tot de luister die ons in de toekomst zal worden geopenbaard."
In momenten van grote stress (ziekte, rampspoed, o.i.d.) wìl je dat helemaal niet horen! Je wilt juist dat die regen ophoudt en dat het water uit je huis verdwijnt, dat die nare ziekte of pijn verdwijnt! Daar komt bij dat je niet eens de tíjd hebt om daar over na te denken, je bent véél te druk met te proberen je huis en huisraad te redden, met het hoofd in alle opzichten boven water te houden..!!
Bovendien is het de bijbel zèlf, die ons leert om vooral niet te ver vooruit te kijken..!
Jakobus 4:13-14: (NBV)
"13 Dan iets voor u die zegt: ‘Vandaag of morgen gaan wij naar die en die stad. Daar blijven we een jaar, we zullen er handeldrijven en geld verdienen.’ 14 U weet niet eens hoe uw leven er morgen uitziet. U bent immers maar damp, die heel even verschijnt en dan al verdwijnt."
En: Matteüs 6:34 (NBV):
"34 Maak je dus geen zorgen voor de dag van morgen, want de dag van morgen zorgt wel voor zichzelf. Elke dag heeft genoeg aan zijn eigen last."
Daarom dus:
Mensen, die denken dat ze je in moeilijke tijden opbeuren door te zeggen: "Kijk niet naar nu, maar richt je oog op het moois dat komen gaat", bedoelen het misschien goed maar hebben bljkbaar geen flauw idee van de situatie waarin je op dat moment verkeert, òf ze weten niet goed wat te zeggen en komen derhalve met een bijbeltekst, die op dat moment echt een 'dooddoener' is..
Je hebt vast het gevoel dat dit stuk, zo op het oog, nou niet bepaald positief overkomt en misschien ìs dat ook wel zo.
Enige tijd geleden schreef ik het stuk "Kan ziekte een doel hebben?" .
Dit stuk is daar eigenlijk een soort gevolg van. Al denkende en lezende bedacht ik me dat de Heer in Zijn tijd op aarde velen heeft genezen, maar ook heel velen niet. Ondanks dat die zieken vrijwel in Zijn onmiddelijke nabijheid waren. Waarom niet? Had de Heer een bedoeling met hen of hun ziekte? Nee! De massa's waren meestal te groot en de tijd was maar beperkt. De Here Jezus kon eenvoudigweg niet bij iederéén komen en ik zie de opleiding van de twaalf dan ook min of meer als een soort 'stoom-cursus', vanwege het grote tijdgebrek.
En zo zou ik voor mijzelf een belangrijke conclusie kunnen trekken:
We leven nu eenmaal in een gebroken en tijdelijke wereld, waarin alles en iedereen onderhevig is aan slijtage, ziekte, ouderdom en dood. Dat 'hóórt' nu eenmaal bij onze planeet en dus bij ons.
Het is (volgens mij) daarom juist in de genézing, waar de bedoeling ligt. Niet in ziekte! De Heer heeft juist een bedoeling met iemands genézing: nl. "dat de werken Gods in hem openbaar worden."(Joh. 9:3 NBG 51)
Misschien is het helemaal geen gek idee om dus tegen een zieke niet te zeggen: "Kop op! Ik weet zeker dat achter de wolken de zon schijnt!" (Want ik ben er zeker van, dat het lijden van de tegenwoordige tijd niet opweegt tegen de heerlijkheid, die over ons geopenbaard zal worden. Rom. 8:18), maar inplaats daarvan juist: "Laten we bidden en hopen dat het werk van de Heer in jou openbaar mag worden en dat Hij jouw lijden ondertussen zal verzwakken èn jou kracht zal geven om het overgebleven lijden te kunnen dragen!"
Tsja..zomaar een gedachtengang..en vóór ik er erg in heb, ligt er een heel epistel voor me....
God's warme deken van liefde,
Sebo
Kan het ook zijn, dat ziekte er nu eenmaal ís?
Simpelweg, omdát we nu eenmaal in een gebroken wereld leven?
Stel je dit eens voor:
In een heel gewoon christelijk standaard-gezinnetje met twee kindertjes wordt vader ziek. Dodelijk ziek.
Oprecht gelovend in genezing, volgens Markus 11:22-24 (NBV):
"22 Jezus zei tegen hen: ‘Heb vertrouwen in God. 23 Ik verzeker jullie: als iemand tegen die berg zegt: “Kom van je plaats en stort je in zee,” en niet twijfelt in zijn hart, maar gelooft dat gebeuren zal wat hij zegt, dan zal het ook gebeuren. 24 Daarom zeg ik jullie: alles waarom jullie bidden en vragen, geloof dat je het al ontvangen hebt, en je zult het krijgen.", vertrouwen vader en moeder en hun broeders en zusters in de kerk erop dat genezing 'onderweg' is.
Helaas, vader komt ondanks alle gebeden en ondanks een oprecht geloof en vertrouwen in die genezing toch te overlijden, twee kindertjes en een moeder achterlatend. In zijn laatste ogenblikken zullen hij en moeder nog enkele woorden gewisseld hebben, terwijl er in de achterkamer door enkele familieleden en broeders en zusters van hun gemeente gebeden werd voor het hele gezin. Niet lang daarna sluit vader de ogen en slaapt zachtjes in...
Later, kort na vaders overlijden, klinken er in de kerk geluiden als: "De Heer heeft gegeven, de Heer heeft genomen..", of: "Des Heeren wegen zijn ondoorgrondelijk." Ja, zèlfs: "God zal er Zijn bedoeling mee hebben.." En, biddend voor het achtergebleven gezin, is daarmee vaders overlijden afgesloten...
Dat roept vragen op.
Zéker bij mij..
Want laten we eerlijk zijn: welk dóél kan God nou menselijkerwijs hebben met die ziekte en de achterblijving van zo'n gezinnetje? Dat snàp je toch niet!!? Daar kàn toch helemaal geen dóél achterzitten??
Ja, misschien..ooit..járen later..als de kinderen groot zijn en kunnen verhalen/getuigen van een liefdevolle moeder, die hen in haar eentje heeft grootgebracht.
Maar zeg nou eerlijk: daar denk je op dàt moment toch niet aan?!
Dat is net zoiets als wanneer je te kampen hebt met een ondergelopen huis, terwijl de regen met bakken uit de lucht komt en iemand dan tegen je zegt: "Kop op! Achter de wolken schijnt de zon..!"
Het klinkt misschien stom, maar volgens mij staat dat zo ongeveer in de bijbel..
In Romeinen 8:18 (NBV) staat:
"18 Ik ben ervan overtuigd dat het lijden van deze tijd in geen verhouding staat tot de luister die ons in de toekomst zal worden geopenbaard."
In momenten van grote stress (ziekte, rampspoed, o.i.d.) wìl je dat helemaal niet horen! Je wilt juist dat die regen ophoudt en dat het water uit je huis verdwijnt, dat die nare ziekte of pijn verdwijnt! Daar komt bij dat je niet eens de tíjd hebt om daar over na te denken, je bent véél te druk met te proberen je huis en huisraad te redden, met het hoofd in alle opzichten boven water te houden..!!
Bovendien is het de bijbel zèlf, die ons leert om vooral niet te ver vooruit te kijken..!
Jakobus 4:13-14: (NBV)
"13 Dan iets voor u die zegt: ‘Vandaag of morgen gaan wij naar die en die stad. Daar blijven we een jaar, we zullen er handeldrijven en geld verdienen.’ 14 U weet niet eens hoe uw leven er morgen uitziet. U bent immers maar damp, die heel even verschijnt en dan al verdwijnt."
En: Matteüs 6:34 (NBV):
"34 Maak je dus geen zorgen voor de dag van morgen, want de dag van morgen zorgt wel voor zichzelf. Elke dag heeft genoeg aan zijn eigen last."
Daarom dus:
Mensen, die denken dat ze je in moeilijke tijden opbeuren door te zeggen: "Kijk niet naar nu, maar richt je oog op het moois dat komen gaat", bedoelen het misschien goed maar hebben bljkbaar geen flauw idee van de situatie waarin je op dat moment verkeert, òf ze weten niet goed wat te zeggen en komen derhalve met een bijbeltekst, die op dat moment echt een 'dooddoener' is..
Je hebt vast het gevoel dat dit stuk, zo op het oog, nou niet bepaald positief overkomt en misschien ìs dat ook wel zo.
Enige tijd geleden schreef ik het stuk "Kan ziekte een doel hebben?" .
Dit stuk is daar eigenlijk een soort gevolg van. Al denkende en lezende bedacht ik me dat de Heer in Zijn tijd op aarde velen heeft genezen, maar ook heel velen niet. Ondanks dat die zieken vrijwel in Zijn onmiddelijke nabijheid waren. Waarom niet? Had de Heer een bedoeling met hen of hun ziekte? Nee! De massa's waren meestal te groot en de tijd was maar beperkt. De Here Jezus kon eenvoudigweg niet bij iederéén komen en ik zie de opleiding van de twaalf dan ook min of meer als een soort 'stoom-cursus', vanwege het grote tijdgebrek.
En zo zou ik voor mijzelf een belangrijke conclusie kunnen trekken:
We leven nu eenmaal in een gebroken en tijdelijke wereld, waarin alles en iedereen onderhevig is aan slijtage, ziekte, ouderdom en dood. Dat 'hóórt' nu eenmaal bij onze planeet en dus bij ons.
Het is (volgens mij) daarom juist in de genézing, waar de bedoeling ligt. Niet in ziekte! De Heer heeft juist een bedoeling met iemands genézing: nl. "dat de werken Gods in hem openbaar worden."(Joh. 9:3 NBG 51)
Misschien is het helemaal geen gek idee om dus tegen een zieke niet te zeggen: "Kop op! Ik weet zeker dat achter de wolken de zon schijnt!" (Want ik ben er zeker van, dat het lijden van de tegenwoordige tijd niet opweegt tegen de heerlijkheid, die over ons geopenbaard zal worden. Rom. 8:18), maar inplaats daarvan juist: "Laten we bidden en hopen dat het werk van de Heer in jou openbaar mag worden en dat Hij jouw lijden ondertussen zal verzwakken èn jou kracht zal geven om het overgebleven lijden te kunnen dragen!"
Tsja..zomaar een gedachtengang..en vóór ik er erg in heb, ligt er een heel epistel voor me....
God's warme deken van liefde,
Sebo
dinsdag 19 november 2013
Kaboutertje
Met een puntmuts op hun koppies
vaak een kruiwagen in de hand.
Ze lijken helemaal in hun noppies
en je vind ze overal in ‘t land.
In vele tuinen, langs de wegen
houden ze stilletjes de wacht.
Ze staan in weer en wind en regen
hun uitdrukking vaak heel zacht.
Lieve kleine kereltjes,
kabouter is hun naam,
Geduldig voeren ze kikkers en mereltjes
en verwerven zo grote faam.
Voor ons lijken ze heel klein,
maar trots staan ze altijd in de regen.
Zou het nou niet fantastisch zijn
als ze iets meer waardering kregen?
Voor David...
Met een puntmuts op hun koppies
vaak een kruiwagen in de hand.
Ze lijken helemaal in hun noppies
en je vind ze overal in ‘t land.
In vele tuinen, langs de wegen
houden ze stilletjes de wacht.
Ze staan in weer en wind en regen
hun uitdrukking vaak heel zacht.
Lieve kleine kereltjes,
kabouter is hun naam,
Geduldig voeren ze kikkers en mereltjes
en verwerven zo grote faam.
Voor ons lijken ze heel klein,
maar trots staan ze altijd in de regen.
Zou het nou niet fantastisch zijn
als ze iets meer waardering kregen?
Voor David...
dinsdag 12 november 2013
De trieste, maar zééér verhelderende waarheid!
Iedereen kent wel de (helaas) overbekende programma's van vage figuren als Char, Derek Ogelvie, Jomanda, en tal van andere oplichters, al was het maar van horen zeggen..
Verreweg de meeste christenen houden zich (terecht!) vèr verwijderd van dit soort mensen, die zeggen/beweren de gave te hebben "met geesten te kunnen praten".
Ook ik heb mijzelf héél ver van dit soort bedriegers gehouden, want dit is niet van de Heer maar van Zijn vijand. En dan bedoel ik niet dat ik geloof dat deze mensen, via satan, wèrkelijk met 'geesten' spreken..
Integendeel! Ik was en ben er van overtuigd dat het hier gaat om dood-ordinair, simpel bedrog via een slimme truc!
Tot nu hield ik mij er verre van! Tot nu...
Al een paar dagen houden enkele verhalen, artikelen, collums en video's over deze vorm van bedrog mij bezig. Met een goede vriend van mij, die hier ècht in geloofde, sprak ik er vele malen over en hij was er rotsvast van overtuigd dat het hier werkelijk om bijzondere gaven ging. "Paranormale beursen" bezoekend werd hij alleen maar nóg meer in deze overtuiging gesterkt.
Ik heb mij (heel voorzichtig en biddend!!) verdiept in dit zg. 'paranormale' gedoe en wat blijkt? Er is NIETS om bang voor te zijn! Het is allemaal doorgestoken kaart en bedrog van de simpelste orde!! En iedereen zou het in enkele kleine stapjes kunnen leren.
Hèt grote idee heet: "Cold reading", wat zoveel betekent als: proberen om van iemand die je nog nooit gezien hebt, info los te peuteren door te vragen en te raden. De ondervraagde, al dan niet in jou gelovend, vult de hiaten zelf in en voila!, je komt over als een begaafde......
Hieronder twee filmpjes, één met de ontmaskering van Derek Ogelvie, en het tweede filmpje laat zien, dat er achter de schermen ook info wordt verkregen van internet, welke vervolgens aan de ondervraagde gepresenteerd wordt als, je raadt het al....een bijzondere gave...
De ontmaskering van Derek Ogelvie
De grote truc via handig gebruik/misbruik van internet..
Dit filmpje is tevens een waarschuwing, voorzichtig te zijn met wat je allemaal op het internet zet aan persoonlijke info.
Iedereen kent wel de (helaas) overbekende programma's van vage figuren als Char, Derek Ogelvie, Jomanda, en tal van andere oplichters, al was het maar van horen zeggen..
Verreweg de meeste christenen houden zich (terecht!) vèr verwijderd van dit soort mensen, die zeggen/beweren de gave te hebben "met geesten te kunnen praten".
Ook ik heb mijzelf héél ver van dit soort bedriegers gehouden, want dit is niet van de Heer maar van Zijn vijand. En dan bedoel ik niet dat ik geloof dat deze mensen, via satan, wèrkelijk met 'geesten' spreken..
Integendeel! Ik was en ben er van overtuigd dat het hier gaat om dood-ordinair, simpel bedrog via een slimme truc!
Tot nu hield ik mij er verre van! Tot nu...
Al een paar dagen houden enkele verhalen, artikelen, collums en video's over deze vorm van bedrog mij bezig. Met een goede vriend van mij, die hier ècht in geloofde, sprak ik er vele malen over en hij was er rotsvast van overtuigd dat het hier werkelijk om bijzondere gaven ging. "Paranormale beursen" bezoekend werd hij alleen maar nóg meer in deze overtuiging gesterkt.
Ik heb mij (heel voorzichtig en biddend!!) verdiept in dit zg. 'paranormale' gedoe en wat blijkt? Er is NIETS om bang voor te zijn! Het is allemaal doorgestoken kaart en bedrog van de simpelste orde!! En iedereen zou het in enkele kleine stapjes kunnen leren.
Hèt grote idee heet: "Cold reading", wat zoveel betekent als: proberen om van iemand die je nog nooit gezien hebt, info los te peuteren door te vragen en te raden. De ondervraagde, al dan niet in jou gelovend, vult de hiaten zelf in en voila!, je komt over als een begaafde......
Hieronder twee filmpjes, één met de ontmaskering van Derek Ogelvie, en het tweede filmpje laat zien, dat er achter de schermen ook info wordt verkregen van internet, welke vervolgens aan de ondervraagde gepresenteerd wordt als, je raadt het al....een bijzondere gave...
De ontmaskering van Derek Ogelvie
De grote truc via handig gebruik/misbruik van internet..
Ode aan de herfst
Ik heb de herfst gezien.
Hij scheen in duizend kleuren
ik heb de herfst gezien
en het rook naar duizend geuren.
Ik zag de vele paddestoelen
en ook de bladeren, in menig tint
Ik dacht: hoe mooi toch is dit kleurrijk wonder!
Maar ik ben vast de enige die dat vind...
Ik heb de herfst gezien,
ik zag het in de vele mensen,
en in alle dieren, groot en klein.
Ik dacht: wat heb ik niet dat ik moet wensen?
Wat kan mijn leven toch heerlijk simpel zijn...
In onze ogen is het herfst nu
en sterven alle dingen af
we zijn gewend erover te klagen,
als ware dit klimaat een straf.
Maar denk ook eens aan al die mensen,
die leven in een woestenij.
Die zouden dit klimaat wèl wensen,
neem dat maar aan van mij...
Sebo Hilberts, 29-11-’06
Ik heb de herfst gezien.
Hij scheen in duizend kleuren
ik heb de herfst gezien
en het rook naar duizend geuren.
Ik zag de vele paddestoelen
en ook de bladeren, in menig tint
Ik dacht: hoe mooi toch is dit kleurrijk wonder!
Maar ik ben vast de enige die dat vind...
Ik heb de herfst gezien,
ik zag het in de vele mensen,
en in alle dieren, groot en klein.
Ik dacht: wat heb ik niet dat ik moet wensen?
Wat kan mijn leven toch heerlijk simpel zijn...
In onze ogen is het herfst nu
en sterven alle dingen af
we zijn gewend erover te klagen,
als ware dit klimaat een straf.
Maar denk ook eens aan al die mensen,
die leven in een woestenij.
Die zouden dit klimaat wèl wensen,
neem dat maar aan van mij...
Sebo Hilberts, 29-11-’06
zondag 10 november 2013
donderdag 7 november 2013
De ware kerk
Ik geloof in God de Vader, de Almachtige, en in Jezus Christus,
Zijn eniggeboren Zoon, onze Here; die ontvangen is van de Heilige
Geest, geboren uit de maagd Maria. Die geleden heeft onder Pontius
Pilatus, die gekruisigd is, gestorven en begraven, neergedaald in de hel.
De derde dag weer opgestaan uit de dood; opgevaren naar de hemel;
zittend aan de rechterhand van God de Almachtige Vader, vanwaar Hij
zal komen, om te oordelen over de levenden en de doden.
Ik geloof in de Heilige Geest.
Ik geloof in één heilige, algemene Christelijke kerk; de gemeenschap van heiligen, de vergeving van zonden, de wederopstanding van het vlees, en een eeuwig leven.
Menig lezer zal de twaalf artikelen van de apostolische geloofsbelijdenis uit het hoofd kennen, in heel veel kerken worden ze nog elke week voorgelezen. Als ik deze teksten rustig oplees, mezelf bewust van wat ik uitspreek, geeft me dat kippenvel, zó mooi!
Wat me heeft doen besluiten hier over te schrijven, is de regel: ik geloof in één heilige, algemene Christelijke kerk. Kijk, daar geloof ik ook in, in die heilige, algemene Christelijke kerk.
Maar wat ik mij afvraag is dit: hoe kan het zijn dat veel mensen die belijdenis hebben gedaan, en deze woorden hebben uitgesproken als waarheid, zo vaak commentaar hebben op andere Christelijke stromingen, en zelfs menen dat andere stromingen fout zijn.
Er zijn zelfs hele groepen, die mensen van een andere stroming niet eens groeten, om nog maar te zwijgen van een gesprek aanknopen. Wat wordt er dan gedacht? Dat ’’hun’’ kerk, ’’hun’’ stroming de enige ware algemene kerk is? Wat blijft er dan van dat algemene over?
Tegen al deze mensen zou ik willen zeggen; er bestaat geen ware kerk!
Er bestaat wel een ware God, en een ware Jezus Christus. Hoe kun je nou broeders en zusters in het geloof veroordelen en bekritiseren, als je gelooft in dezelfde God, dezelfde Jezus, hetzelfde kruis, dezelfde opstanding, dezelfde Heilige Geest, dezelfde verlossing, hetzelfde woord, en hetzelfde eeuwige leven?
De Here Jezus gaf ons twee geboden; heb God lief boven alles, en je naaste als jezelf. Als we dit goed tot ons laten doordringen, God liefhebben boven alles, doen wij Christenen dat? Boven echt alles? Hebben we letterlijk alles voor God over?
Als ik naar mijzelf kijk, en heel eerlijk ben, moet ik tot mijn schaamte zeggen dat ik God wel váák liefheb boven alles, maar niet altijd. Terwijl God het wél van me vraagt.
En dan het volgende gebod: onze naaste liefhebben als onszelf, hoe gaan we daar mee om? Want dit betekent, dat we ook andersdenkenden moeten respecteren, dus óók iedereen die naar een andere kerk gaat. Ja, zelfs mensen die nooit naar een kerk gaan. Dit zijn namelijk ook onze naasten.
Kijk ik wederom eerst naar mijzelf, ben ik van nature ook genegen om toch wel een beetje anders naar andersdenkenden te kijken. Niet veel, maar toch wel een beetje. Is dat, wat God van mij vraagt? Nee dus.
Zonde is iets doen, wat God niet wil. Of iets nalaten, wat God juist wél van ons vraagt. Geloof je in de gemeenschap der heiligen? Weet je wat daarmee bedoeld wordt? Hier wordt mee bedoeld als ware gelovigen samenkomen in Jezus’ Naam. Mensen zoals jij en ik, die oprecht in God geloven en niet alleen op zondag vroom lopen doen, maar vierentwintig uur per dag zich bewust zijn van God’s kracht, aanwezigheid, liefde en genade. Elke dag je best doen, om God te eren, bij alles wat je onderneemt, en daar vooraf ook een zegen over vraagt. Iemand die zijn best doet, zijn Vader in de hemel blij te maken, ook al kost dat soms veel van zichzelf. Bijvoorbeeld door anderen, ongeacht ras of geloof, te helpen als dat nodig is. Dit verwacht God van ons, of we dat nou leuk vinden, of niet. Als laatste wil ik je nog vragen, lieve lezer, als je de geloofsbelijdenis leest en uitspreekt, geloof je dan werkelijk alles wat je zègt te geloven?
Geloof je dit met je hele hart, of alleen met je hoofd?
Als je dit gelooft met volle overtuiging, met hart en ziel, dan geloof je dus in de algemene Christelijke kerk. Dat betekent dan dat je dus accepteert en respecteert dat er ook mensen zijn die liever naar een andere ‘afdeling’ van God’s gemeente gaan. Simpelweg, omdat ze zich daar beter thuisvoelen. Dat wil niet zeggen dat ze ‘jouw afdeling’ afkeuren. Allemaal maken we deel uit van de Gemeente van Jezus Christus. Samen vormen wij die gemeente en de grote verscheidenheid aan ‘afdelingen’ is in feite enkel het resultaat van een ieders persoonlijke geloofsbeleving.
God’s Liefde,
Sebo
Ik geloof in God de Vader, de Almachtige, en in Jezus Christus,
Zijn eniggeboren Zoon, onze Here; die ontvangen is van de Heilige
Geest, geboren uit de maagd Maria. Die geleden heeft onder Pontius
Pilatus, die gekruisigd is, gestorven en begraven, neergedaald in de hel.
De derde dag weer opgestaan uit de dood; opgevaren naar de hemel;
zittend aan de rechterhand van God de Almachtige Vader, vanwaar Hij
zal komen, om te oordelen over de levenden en de doden.
Ik geloof in de Heilige Geest.
Ik geloof in één heilige, algemene Christelijke kerk; de gemeenschap van heiligen, de vergeving van zonden, de wederopstanding van het vlees, en een eeuwig leven.
Menig lezer zal de twaalf artikelen van de apostolische geloofsbelijdenis uit het hoofd kennen, in heel veel kerken worden ze nog elke week voorgelezen. Als ik deze teksten rustig oplees, mezelf bewust van wat ik uitspreek, geeft me dat kippenvel, zó mooi!
Wat me heeft doen besluiten hier over te schrijven, is de regel: ik geloof in één heilige, algemene Christelijke kerk. Kijk, daar geloof ik ook in, in die heilige, algemene Christelijke kerk.
Maar wat ik mij afvraag is dit: hoe kan het zijn dat veel mensen die belijdenis hebben gedaan, en deze woorden hebben uitgesproken als waarheid, zo vaak commentaar hebben op andere Christelijke stromingen, en zelfs menen dat andere stromingen fout zijn.
Er zijn zelfs hele groepen, die mensen van een andere stroming niet eens groeten, om nog maar te zwijgen van een gesprek aanknopen. Wat wordt er dan gedacht? Dat ’’hun’’ kerk, ’’hun’’ stroming de enige ware algemene kerk is? Wat blijft er dan van dat algemene over?
Tegen al deze mensen zou ik willen zeggen; er bestaat geen ware kerk!
Er bestaat wel een ware God, en een ware Jezus Christus. Hoe kun je nou broeders en zusters in het geloof veroordelen en bekritiseren, als je gelooft in dezelfde God, dezelfde Jezus, hetzelfde kruis, dezelfde opstanding, dezelfde Heilige Geest, dezelfde verlossing, hetzelfde woord, en hetzelfde eeuwige leven?
De Here Jezus gaf ons twee geboden; heb God lief boven alles, en je naaste als jezelf. Als we dit goed tot ons laten doordringen, God liefhebben boven alles, doen wij Christenen dat? Boven echt alles? Hebben we letterlijk alles voor God over?
Als ik naar mijzelf kijk, en heel eerlijk ben, moet ik tot mijn schaamte zeggen dat ik God wel váák liefheb boven alles, maar niet altijd. Terwijl God het wél van me vraagt.
En dan het volgende gebod: onze naaste liefhebben als onszelf, hoe gaan we daar mee om? Want dit betekent, dat we ook andersdenkenden moeten respecteren, dus óók iedereen die naar een andere kerk gaat. Ja, zelfs mensen die nooit naar een kerk gaan. Dit zijn namelijk ook onze naasten.
Kijk ik wederom eerst naar mijzelf, ben ik van nature ook genegen om toch wel een beetje anders naar andersdenkenden te kijken. Niet veel, maar toch wel een beetje. Is dat, wat God van mij vraagt? Nee dus.
Zonde is iets doen, wat God niet wil. Of iets nalaten, wat God juist wél van ons vraagt. Geloof je in de gemeenschap der heiligen? Weet je wat daarmee bedoeld wordt? Hier wordt mee bedoeld als ware gelovigen samenkomen in Jezus’ Naam. Mensen zoals jij en ik, die oprecht in God geloven en niet alleen op zondag vroom lopen doen, maar vierentwintig uur per dag zich bewust zijn van God’s kracht, aanwezigheid, liefde en genade. Elke dag je best doen, om God te eren, bij alles wat je onderneemt, en daar vooraf ook een zegen over vraagt. Iemand die zijn best doet, zijn Vader in de hemel blij te maken, ook al kost dat soms veel van zichzelf. Bijvoorbeeld door anderen, ongeacht ras of geloof, te helpen als dat nodig is. Dit verwacht God van ons, of we dat nou leuk vinden, of niet. Als laatste wil ik je nog vragen, lieve lezer, als je de geloofsbelijdenis leest en uitspreekt, geloof je dan werkelijk alles wat je zègt te geloven?
Geloof je dit met je hele hart, of alleen met je hoofd?
Als je dit gelooft met volle overtuiging, met hart en ziel, dan geloof je dus in de algemene Christelijke kerk. Dat betekent dan dat je dus accepteert en respecteert dat er ook mensen zijn die liever naar een andere ‘afdeling’ van God’s gemeente gaan. Simpelweg, omdat ze zich daar beter thuisvoelen. Dat wil niet zeggen dat ze ‘jouw afdeling’ afkeuren. Allemaal maken we deel uit van de Gemeente van Jezus Christus. Samen vormen wij die gemeente en de grote verscheidenheid aan ‘afdelingen’ is in feite enkel het resultaat van een ieders persoonlijke geloofsbeleving.
God’s Liefde,
Sebo
woensdag 30 oktober 2013
Is Jezus je Vriend?
"Als je er bij de mensen openlijk voor uitkomt dat Ik je Vriend ben, zal Ik er bij Mijn hemelse Vader openlijk voor uitkomen dat jij Mijn Vriend bent."
Matteus 10; 32
Uit m'n eigen leven weet ik hoe groot de verleiding kon zijn om "erbij te horen". Niet uit de toon vallen in de groep waar ik op dat moment mee leefde, op m'n werk, in de gemeente, in m'n vriendenkring. Ik noem maar gewoon enkele situaties op, maar iedereen kan daar voor zichzelf nog wel het één en ander bijzetten.
Het 'meedoen' met de anderen is zo verleidelijk. Lachen om bepaalde opmerkingen, zèlf er nog een schepje bovenop doen, negatief praten over niet aanwezige personen om zelf maar beter te lijken. Het meedoen met dingen, waarvan je in je hart weet dat ze niet goed zijn. En dat komt echt niet allemaal alleen maar voor bij niet-christenen.
Op zulke momenten kunnen we er openlijk voor uitkomen dat Jezus onze Vriend is. Ik bedoel niet dat we direct moeten gaan preken. Maar we kunnen wèl zeggen, waarom we een gesprek willen beëindigen of niet mee willen doen met 'dit' of 'dat'. Degenen die zich deze houding aangewend hebben zullen vaak een vorm van dankbaarheid ervaren bij díé mensen, die de moed niet hadden om ervoor uit te komen, om zo'n roddel- gesprek te beeindigen, maar het wel wilden.
Als je jong bent is het al helemaal niet gemakkelijk om niet 'mee te doen', maar ook mensen die al wat ouder zijn, zijn soms bang om hun gezicht te verliezen.
Zelf probeer ik om mij in dergelijke negatieve situaties bovenstaande tekst uit Matteus voor te houden, daarbij 'geholpen' door de gedachte: "What Would Jesus Do?"
De Here Jezus is mijn Vriend.
Ik bid dat Hij me helpt om altijd meteen in te zien waar Zijn principes
worden onteerd en mij de kracht te geven daar niet aan mee te doen...
God's warmte,
Sebo Hilberts
"Als je er bij de mensen openlijk voor uitkomt dat Ik je Vriend ben, zal Ik er bij Mijn hemelse Vader openlijk voor uitkomen dat jij Mijn Vriend bent."
Matteus 10; 32
Uit m'n eigen leven weet ik hoe groot de verleiding kon zijn om "erbij te horen". Niet uit de toon vallen in de groep waar ik op dat moment mee leefde, op m'n werk, in de gemeente, in m'n vriendenkring. Ik noem maar gewoon enkele situaties op, maar iedereen kan daar voor zichzelf nog wel het één en ander bijzetten.
Het 'meedoen' met de anderen is zo verleidelijk. Lachen om bepaalde opmerkingen, zèlf er nog een schepje bovenop doen, negatief praten over niet aanwezige personen om zelf maar beter te lijken. Het meedoen met dingen, waarvan je in je hart weet dat ze niet goed zijn. En dat komt echt niet allemaal alleen maar voor bij niet-christenen.
Op zulke momenten kunnen we er openlijk voor uitkomen dat Jezus onze Vriend is. Ik bedoel niet dat we direct moeten gaan preken. Maar we kunnen wèl zeggen, waarom we een gesprek willen beëindigen of niet mee willen doen met 'dit' of 'dat'. Degenen die zich deze houding aangewend hebben zullen vaak een vorm van dankbaarheid ervaren bij díé mensen, die de moed niet hadden om ervoor uit te komen, om zo'n roddel- gesprek te beeindigen, maar het wel wilden.
Als je jong bent is het al helemaal niet gemakkelijk om niet 'mee te doen', maar ook mensen die al wat ouder zijn, zijn soms bang om hun gezicht te verliezen.
Zelf probeer ik om mij in dergelijke negatieve situaties bovenstaande tekst uit Matteus voor te houden, daarbij 'geholpen' door de gedachte: "What Would Jesus Do?"
De Here Jezus is mijn Vriend.
Ik bid dat Hij me helpt om altijd meteen in te zien waar Zijn principes
worden onteerd en mij de kracht te geven daar niet aan mee te doen...
God's warmte,
Sebo Hilberts
dinsdag 29 oktober 2013
dinsdag 22 oktober 2013
maandag 21 oktober 2013
Een heel klein knuffeltje
het leven is niet altijd makkelijk
nee vaak is het echt bijzonder zwaar
dan ben je blij met dat berichtje
een kaartje of een lief gebaar
vaak is het zo'n kleine moeite
en wat je geeft hoeft niet groot te zijn
gewoon een beetje aandacht
brengt al wat zonneschijn
het is zo genieten als je
door kleine dingen iemand raakt
en dat je met een knuffeltje
de ander al heel gelukkig maakt.
donderdag 3 oktober 2013
Heel voorzichtig
Het gaat een klein beetje beter. Als ik heel erg positief zou zijn, zou ik zeggen dat het zelfs een stùk beter gaat. Ik voel elke aanraking nog steeds als onaangenaam, pijnlijk of jeuk-opwekkend, maar het lijkt erop, dat dat steeds minder wordt.
Ondanks dat ik erg laat naar bed ging, was ik er toch ook weer erg vroeg uit. Desondanks een erg goeie nacht gemaakt. Een nacht zonder echt noemenswaardige jeuk. Eindelijk! Hoe anders is dat de afgelopen weken geweest... Geen dag of nacht ging voorbij, zonder drama. Jeuk waar je zó wanhopig en krankzinnig van wordt, dat je het liefst zou willen sterven. En geloof me, lieve lezer, dat is bepaald niet overdreven! Ik heb wel momenten gehad, dat ik met een mes probeerde mijn huid van m'n benen en voeten te schrapen. Afkoelen met een kei uit de vriezer hielp dan slecht heel even.
Tsja..en mèt die jeuk komen dan ook automatisch de droge huid en dus schilfers weer terug. M'n benen en voeten waren intussen ook weer behoorlijk dik geworden, dus we moesten ze zo'n beetje elke dag weer inzwachtelen. (rotklus..)
Maar inmiddels lijkt het beter te gaan. Ik mag het best zeggen... een stùk beter. Een héél stuk beter zelfs, want ik heb geen zwachtels meer om, m'n handen en armen hebben bijna hun normale kleur terug en de benen en voeten zijn, zonder te zalven en te zwachtelen, zo goed als normaal!
Ja, ik ben positief. Schoorvoetend, een beetje twijfelend nog, maar toch: positief.
Hoe heet dat in diplomatieke termen? "We zijn voorzichtig positief."
Heel voorzichtig...
Het gaat een klein beetje beter. Als ik heel erg positief zou zijn, zou ik zeggen dat het zelfs een stùk beter gaat. Ik voel elke aanraking nog steeds als onaangenaam, pijnlijk of jeuk-opwekkend, maar het lijkt erop, dat dat steeds minder wordt.
Ondanks dat ik erg laat naar bed ging, was ik er toch ook weer erg vroeg uit. Desondanks een erg goeie nacht gemaakt. Een nacht zonder echt noemenswaardige jeuk. Eindelijk! Hoe anders is dat de afgelopen weken geweest... Geen dag of nacht ging voorbij, zonder drama. Jeuk waar je zó wanhopig en krankzinnig van wordt, dat je het liefst zou willen sterven. En geloof me, lieve lezer, dat is bepaald niet overdreven! Ik heb wel momenten gehad, dat ik met een mes probeerde mijn huid van m'n benen en voeten te schrapen. Afkoelen met een kei uit de vriezer hielp dan slecht heel even.
Tsja..en mèt die jeuk komen dan ook automatisch de droge huid en dus schilfers weer terug. M'n benen en voeten waren intussen ook weer behoorlijk dik geworden, dus we moesten ze zo'n beetje elke dag weer inzwachtelen. (rotklus..)
Maar inmiddels lijkt het beter te gaan. Ik mag het best zeggen... een stùk beter. Een héél stuk beter zelfs, want ik heb geen zwachtels meer om, m'n handen en armen hebben bijna hun normale kleur terug en de benen en voeten zijn, zonder te zalven en te zwachtelen, zo goed als normaal!
Ja, ik ben positief. Schoorvoetend, een beetje twijfelend nog, maar toch: positief.
Hoe heet dat in diplomatieke termen? "We zijn voorzichtig positief."
Heel voorzichtig...
woensdag 2 oktober 2013
Veraf of Dichtbij?
"Als iemand van u in nood is, laat hij dan bidden."
Het klinkt zo eenvoudig. Bijna té simpel.
Waarom zegt Jakobus: `laat hij bidden`?
En wat moeten of mogen we nu eigenlijk bidden? Dat God het leed zal wegnemen? Dat God onze pijn op welke wijze dan ook doet verdwijnen?
Ach, ik weet het niet.
Als de nood hoog is, is bidden soms alleen nog een woordeloos zuchten tot God, wetend dat Hij in Jezus Christus weet wat lijden is en hopend dat Hij ons begrijpt.
God geeft ons door zijn Woord de vaste overtuiging, dat we altijd van Hem zijn.
En bovendien, dat Hij met ons niet anders kàn handelen dan tot ons heil.
Het is soms moeilijk te geloven, te begrijpen, laat staan te aanvaarden.
In Psalm 121 tuurt iemand naar de bergkammen in de verte. Hij heeft hulp nodig.
Misschien wordt hij door vijanden belaagd, misschien is er ziekte in z'n gezin, misschien is hij alleen. Wie kan hem helpen? Een familielid misschien? Of een vriend? Hoe dan ook, als het om hulp van mensen gaat, moet die hulp van daarginds, over de bergen, vandaan komen.
Zou er ooit iemand komen? Zou er iemand naar hem omzien?
Heel vaak wachten wij ook zo. We turen maar een beetje in alle richtingen, niet goed wetend wat we met onszelf aanmoeten. Zeker in onze maatschappij vol drukte en hectic. We hopen dat iemand onze pijn ziet. Niet alleen de lichamelijke, maar zeker ook die andere pijn. Die pijn, waar we met iemand over willen praten, maar niet durven. Die pijn, die niemand ziet, maar die zo vreselijk aanwezig is. Zoals bijvoorbeeld eenzaamheid. Een stille pijn...
We wachten. En turen. En hopen..
Maar het wachten is tevergeefs. Het hopen ook.
Mensen vergeten ons. Ze zijn te druk met zichzelf. Ze hebben vaak te weinig invoelingsvermogen en heel vaak stellen mensen teleur. Dat gebeurt in je eigen familie-en kennissenkring en het gebeurt in de kring van de gemeente.
Een goede vriendin van me gaf het volgende voorbeeld:
Ze was geopereerd en kon dus niet meedoen aan een bijbelkring. Zelf alleen en zonder auto, was ze dus ook niet mobiel.
Trouw elke week de kring bezoekend, krijg je vanzelf ook een zekere band met elkaar..dacht ze.
Na een poosje werd die kring één deur verder gehouden dan de hare.
Alleen thuis in bed, hoopte ze dat aan de andere kant van muur de gedachten ook uit zouden gaan naar haar. Ze hoorde het gebruikelijke zingen en wenste dat ze erbij kon zijn. Nóg meer wenste ze, dat er iemand van de kring op het idee zou komen om even één deur verder aan te bellen of op z’n minst even op te bellen.
Eén deur verder...
Maar er gebeurde niets.
Er werd gebeden, gelezen, gezongen. Maar niemand dacht aan haar, die zo trouw maand in maand uit de kring bezocht had. Pas na enkele weken viel er een kaartje in bus...
David snapte het in de derde regel al van Psalm 121: “..mijn hulp is van de Here..”
Hou maar op met staren in de verte. de hulp komt niet uit de verte, waar jij hem verwacht.
De hulp komt van heel dichtbij! “De Heer is uw bewaarder. Hij is de schaduw aan uw rechterhand.” Zó dichtbij komt God! Hij wil onze Vader zijn, die onze hand vasthoudt. Hij wil onafscheidelijk zijn, zoals onze schaduw onafscheidelijk van ons is.
God IS er voor ons, ook als wij Hem even niet zien. Als wij in de verte kijken. Het is GOD, die ons de hulp geeft, die we verwachten en nodig hebben. En we mogen Hem bijvoorbaat al danken voor de hulp die al onderweg is, nog voordat wij in de gaten hebben dat we die nodig hebben!
Daarom moet ik maar op Hem vertrouwen. Terwijl ik in de verte staar, loopt Hij de hele tijd al naast me...
"Als iemand van u in nood is, laat hij dan bidden."
Het klinkt zo eenvoudig. Bijna té simpel.
Waarom zegt Jakobus: `laat hij bidden`?
En wat moeten of mogen we nu eigenlijk bidden? Dat God het leed zal wegnemen? Dat God onze pijn op welke wijze dan ook doet verdwijnen?
Ach, ik weet het niet.
Als de nood hoog is, is bidden soms alleen nog een woordeloos zuchten tot God, wetend dat Hij in Jezus Christus weet wat lijden is en hopend dat Hij ons begrijpt.
God geeft ons door zijn Woord de vaste overtuiging, dat we altijd van Hem zijn.
En bovendien, dat Hij met ons niet anders kàn handelen dan tot ons heil.
Het is soms moeilijk te geloven, te begrijpen, laat staan te aanvaarden.
In Psalm 121 tuurt iemand naar de bergkammen in de verte. Hij heeft hulp nodig.
Misschien wordt hij door vijanden belaagd, misschien is er ziekte in z'n gezin, misschien is hij alleen. Wie kan hem helpen? Een familielid misschien? Of een vriend? Hoe dan ook, als het om hulp van mensen gaat, moet die hulp van daarginds, over de bergen, vandaan komen.
Zou er ooit iemand komen? Zou er iemand naar hem omzien?
Heel vaak wachten wij ook zo. We turen maar een beetje in alle richtingen, niet goed wetend wat we met onszelf aanmoeten. Zeker in onze maatschappij vol drukte en hectic. We hopen dat iemand onze pijn ziet. Niet alleen de lichamelijke, maar zeker ook die andere pijn. Die pijn, waar we met iemand over willen praten, maar niet durven. Die pijn, die niemand ziet, maar die zo vreselijk aanwezig is. Zoals bijvoorbeeld eenzaamheid. Een stille pijn...
We wachten. En turen. En hopen..
Maar het wachten is tevergeefs. Het hopen ook.
Mensen vergeten ons. Ze zijn te druk met zichzelf. Ze hebben vaak te weinig invoelingsvermogen en heel vaak stellen mensen teleur. Dat gebeurt in je eigen familie-en kennissenkring en het gebeurt in de kring van de gemeente.
Een goede vriendin van me gaf het volgende voorbeeld:
Ze was geopereerd en kon dus niet meedoen aan een bijbelkring. Zelf alleen en zonder auto, was ze dus ook niet mobiel.
Trouw elke week de kring bezoekend, krijg je vanzelf ook een zekere band met elkaar..dacht ze.
Na een poosje werd die kring één deur verder gehouden dan de hare.
Alleen thuis in bed, hoopte ze dat aan de andere kant van muur de gedachten ook uit zouden gaan naar haar. Ze hoorde het gebruikelijke zingen en wenste dat ze erbij kon zijn. Nóg meer wenste ze, dat er iemand van de kring op het idee zou komen om even één deur verder aan te bellen of op z’n minst even op te bellen.
Eén deur verder...
Maar er gebeurde niets.
Er werd gebeden, gelezen, gezongen. Maar niemand dacht aan haar, die zo trouw maand in maand uit de kring bezocht had. Pas na enkele weken viel er een kaartje in bus...
David snapte het in de derde regel al van Psalm 121: “..mijn hulp is van de Here..”
Hou maar op met staren in de verte. de hulp komt niet uit de verte, waar jij hem verwacht.
De hulp komt van heel dichtbij! “De Heer is uw bewaarder. Hij is de schaduw aan uw rechterhand.” Zó dichtbij komt God! Hij wil onze Vader zijn, die onze hand vasthoudt. Hij wil onafscheidelijk zijn, zoals onze schaduw onafscheidelijk van ons is.
God IS er voor ons, ook als wij Hem even niet zien. Als wij in de verte kijken. Het is GOD, die ons de hulp geeft, die we verwachten en nodig hebben. En we mogen Hem bijvoorbaat al danken voor de hulp die al onderweg is, nog voordat wij in de gaten hebben dat we die nodig hebben!
Daarom moet ik maar op Hem vertrouwen. Terwijl ik in de verte staar, loopt Hij de hele tijd al naast me...
dinsdag 1 oktober 2013
Ik wou dat ik U begreep..
Ik ben Uw maaksel God
en daarom moet ik niet vragen
waarom ik ben zoals ik ben
Ik hoef niets aan mezelf te veranderen
U schiep mij zoals ik mijzelf ken
Ik mag lachen, maar ook huilen
ik mag zwijgen als ik wil
ik mag praten naar behoefte
maar ik zwijg nu en ben stil
'k Zou veel vragen willen stellen
want U weet het antwoord toch
'k weet ik hoef niets te vertellen
maar toch zeg ik vooralsnog
dat ik zoveel nog niet begrijp!
Ik ben Uw maaksel God
en daarom moet ik niet vragen
waarom ik ben zoals ik ben
Ik hoef niets aan mezelf te veranderen
U schiep mij zoals ik mijzelf ken
Ik mag lachen, maar ook huilen
ik mag zwijgen als ik wil
ik mag praten naar behoefte
maar ik zwijg nu en ben stil
'k Zou veel vragen willen stellen
want U weet het antwoord toch
'k weet ik hoef niets te vertellen
maar toch zeg ik vooralsnog
dat ik zoveel nog niet begrijp!
zaterdag 14 september 2013
Wat gaan we vandaag eens eten?
Heb je dat ook wel eens? Dat je totaal niet meer weet wat je nú weer moet maken? Alle inspiratie weg en geen idee meer wat er te koop is.....?
Ik wel. Vandaag bijvoorbeeld. Wat ik doe in zo'n geval? Gewoon effe "koekelen" op wat afbeeldingen. Zo kwam ik onderstaand recept tegen:
Witlofsalade met appel en rozijnen
Simpel, lekker, goedkoop, eenvoudig en verrassend lekker: een witlofsalade met een heerlijk pittig ingrediënt namelijk maggi!
Voor 4 personen: Greet en ik dus....
2 witlofstruikjes in blokjes van 1 cm gesneden
200 milliliter room
1 eetlepel honing
20 druppeltjes maggi (of meer als je dat lekker vindt)
1 appel
een handvol rozijnen
Snijd ondertussen de appel en witlof in klein blokjes.
Doe deze in een schaal en schenk er de room over.
En klaar is Kees....uuhh..Sebo. Een paar gebakken krieltjes erbij en een lekker stukje gebakken visfilet en je hebt een heerlijke (calorie-arme) maaltijd!
vrijdag 13 september 2013
Kalmte in hersenland
Lekker dromend voor me kijkend
loop ik ver van alles weg
Alles hemels rustig lijkend:
Wat ben ik gelukkig, zeg!
Onnadenkend en heerlijk zorgeloos
volop levend het goede leven
In ieder geval voor een hele poos
totdat m’n hersens ‘t werkteken geven.
Dankjewel, m’n lieve hersens
Om me even te ontzien
Om me eventjes met rust te laten.
Krijg ik nog een keer zo’n dag misschien?
Lekker dromend voor me kijkend
loop ik ver van alles weg
Alles hemels rustig lijkend:
Wat ben ik gelukkig, zeg!
Onnadenkend en heerlijk zorgeloos
volop levend het goede leven
In ieder geval voor een hele poos
totdat m’n hersens ‘t werkteken geven.
Dankjewel, m’n lieve hersens
Om me even te ontzien
Om me eventjes met rust te laten.
Krijg ik nog een keer zo’n dag misschien?
dinsdag 13 augustus 2013
donderdag 13 juni 2013
Kan ziekte een doel hebben?
Dat is een vraag, die mij al langere tijd bezighoudt.
Ik stelde deze vraag eens aan iemand en kreeg het volgende antwoord:
"Natúúrlijk niet! Je denkt toch niet dat God iemand ziek wíl hebben?!"
Uhh...okee. Diegene heeft de vraag niet helemaal begrepen. Ik vroeg niet of ziekte een doel kon ZIJN, maar of ziekte een doel kon HÈBBEN.
Daar zit een wezenlijk verschil in.
Dit is, wat ik geloof:
We leven in een gebroken wereld, waarin de duivel de scepter zwaait.
NBV (Nieuwe Bijbel Vertaling, in feite "de bijbel in omgangstaal")
Lukas 4:5-7 "5 Toen bracht de duivel Hem (Jezus) naar een hooggelegen plaats en liet Hem in een en hetzelfde ogenblik alle koninkrijken van de wereld zien.
6 De duivel zei tegen Hem: ‘Ik geef U de macht over dat alles en ook de roem die ermee gepaard gaat,
want ik kan daarover beschikken en ik geef het aan wie ik wil; 7 als U in aanbidding voor mij neervalt, zal dat allemaal van U zijn.’"
HSV (Herziene Staten Vertaling)
Lukas 4:5-7 "5 En daarna bracht de duivel Hem op een hoge berg en liet Hem in een ogenblik tijd al de koninkrijken van de wereld zien.
6 En de duivel zei tegen Hem: Ik zal U al deze macht en de heerlijkheid van deze koninkrijken geven, want die is aan mij overgegeven en ik geef die aan wie ik maar wil;
7 dus, als U mij zult aanbidden, zal het allemaal van U zijn.
8 Maar Jezus antwoordde en zei tegen hem: Ga weg van Mij, satan, want er staat geschreven: U zult de Heere, uw God, aanbidden en Hem alleen dienen."
En dus: hier op aarde regeert de duivel, tòtdat de Heer terugkomt!
Dat verklaart voor mij pijn, oorlog, ellende, rampen, ziekte e.d.
Grijpt God dan niet in? Nou...(nòg) niet in de heerschappij van de duivel, maar wèl in het leven van afzonderlijke mensen.
Dat betekent dat mensen van ziekte, aandoeningen kwalen, enz. kúnnen genezen.
Zo zijn er legio mensen die naar genezingsdiensten gaan, zoals bijv. van Jan Zijlstra en soortgelijke mensen met een bijzondere opdracht (bediening/roeping).
En inderdaad komt het voor (wereldwijd zelfs régelmatig!) dat mensen genezen, doordat er met hen en voor hen gebeden is.
GNB (Groot Nieuws Bijbel 1996)
Jakobus 5:14,15 zegt:
14 "Als iemand van u ziek is, moet hij de bestuurders van de gemeente laten roepen. Zij moeten voor hem bidden en hem met olie zalven in de naam van de Heer.
15 Dit gelovig gebed zal de zieke redden: de Heer zal hem doen herstellen en hem, als hij gezondigd heeft, vergeven."
Maar wat nou als.....
....iemand níét geneest...?
Er staat immers in Markus 11:22-24 (NBG 51) Nederlands Bijbel Genoodschap 1951:
"22 En Jezus antwoordde en zeide tot hen: Hebt geloof in God. 23 Voorwaar, Ik zeg u, wie tot deze berg zou zeggen, hef u op en werp u in de zee, en in zijn hart niet zou twijfelen,
maar geloven, dat hetgeen hij zegt geschiedt, het zal hem geschieden.
24 Daarom zeg Ik u, al wat gij bidt en begeert, gelooft, dat gij het hebt ontvangen, en het zal geschieden.
En dus: wat nú, als je tóch niet bent genezen..??
In dat geval hoor en/of lees je regelmatig: "Heb je wel voldoende geloof? Staat er misschien iets tussen God en jou? Heb je misschien gezondigd en dat nog niet aan Hem verteld?
En nog veel meer vragen van ongeveer dezelfde strekking. Maar volgens mij is er iets fundamenteels fout met deze vorm van vraagstelling: hóé goed bedoeld ook...er schuilt een beschuldigende vingerwijzing in en dus: een veroordeling!
Ikzelf zou mij dan onverwijld beroepen op Jacobus 5, wánt...staat daar niet dat het "gelovig gebed" van de ouderlingen de zieke zal genezen? En staat er niet ook dat als ik gezondigd zou hebben, het mij vergeven zou worden?
En dus zou ik nèt zo goed kunnen stellen: hebben die óúdsten dan wel voldoende geloof gehad tijdens hun gebed?? Zou er iets tussen hèn en de Heer kunnen staan?? Maar let op: als ik dát zou doen, zou ik mijzelf aan eenzelfde 'vingerwijzing' schuldig maken.
Beter is het, te zoeken naar een mogelijke oorzaak/reden van het uitblijven van een verhoring.
Daarmee kom ik bij de kern van mijn vraag:
Stel dat genezing uitblijft, zou dat dan een REDEN hebben of zou dat een DOEL kunnen hebben.
Hieronder zo'n overduidelijk "doel":
NBV (Nieuwe Bijbel Vertaling)
2 Korintiers 12:5b-10
5b "Wat mijzelf betreft zal ik me slechts op mijn zwakheid laten voorstaan. 6 En zelfs al zou ik hoog van mezelf willen opgeven, dan nog zou ik geen dwaas zijn, want ik zou de waarheid spreken. Maar ik zie ervan af, want ik wil worden beoordeeld op grond van wat men van mij hoort en ziet, 7 niet op grond van de uitzonderlijke openbaringen die ik heb gekregen. Om te verhinderen dat ik mezelf zou verheffen, werd mij een doorn in het vlees gestoken: ik word gekweld door een engel van Satan. 8 Ik heb de Heer driemaal gesmeekt mij van hem te bevrijden, 9 maar hij zei: ‘Je hebt niet meer dan mijn genade nodig, want kracht wordt zichtbaar in zwakheid.’ Dus laat ik mij veel liever voorstaan op mijn zwakheid, zodat de kracht van Christus in mij zichtbaar wordt. 10 Omdat Christus mij kracht schenkt, schep ik vreugde in mijn zwakheid: in beledigingen, nood, vervolging en ellende. In mijn zwakheid ben ik sterk."
"...want kracht wordt zichtbaar in zwakheid."
Zo leerde Paulus om nederig te worden, waar hij (tot-in-z'n-kleine-teen!) bijzonder arrogant was.
Een ander, al even duidelijk voorbeeld van "Kracht wordt zichtbaar in zwakheid":
Nick Vujicic, de man die geboren werd zonder armen en benen. Deze man is een levende zegen van de Heer, voor tienduizenden mensen overal ter wereld.
Nou vooruit dan, nog ééntje: Dick en Rick Hoyt, een vader die met zijn invalide zoon diverse triathlons, marathons e.d. liep, waaronder de beruchte "Iron Man". Door hun houding en volharding werden ze over de hele wereld bekend om vervolgens een zegen, bemoediging en steun te worden voor duizenden.
En réken maar dat deze mensen, nèt als Paulus destijds, hun longen uit hun lijf gebeden hebben en velen mèt hen!!
Wat mij persoonlijk betreft: af en toe lijkt het alsof er een heel klein glimpje van begrip tevoorschijn komt, al begrijp ik vele malen váker totáál niet wat God's bedoeling is.
Wèl snap ik dat alle narigheid en ongerechtigheden niet vàn de Heer hoeven te komen, maar dat Hij ze wèl gebrúíkt !
Dat betekent dat de Here God de pijn en narigheid vaak toelaat, simpelweg omdat Hij die dingen wil laten meewerken in het tot stand komen van iets goeds. Zo staat er in Zijn Woord dat Hij alle dingen doet meewerken ten goede.
NBG 51, (Nederlands Bijbel Genoodschap 1951)
Romeinen 8:28
28 "Wij weten nu, dat God alle dingen doet medewerken ten goede voor hen, die God liefhebben, die volgens zijn voornemen geroepenen zijn."
Dus is mijn conclusie, dat de Heer de gebeden van ons mensen enkel op ZIJN tijd verhoort en inderdaad ook niet èlk gebed verhoort, waarbij voor mij één ding als een paal boven water staat:
het uitblijven van een gebedsverhoring betekent niet het wègblijven van een verhoring! En hóé het ook went of keert, de Heer geeft áltijd antwoord, áltijd! Wij moeten dat antwoord alleen wèl willen 'horen'.
En dat betekent léren luisteren naar Zijn Stem, maar dat klinkt gemakkelijker dan het in werkelijkheid is...
"kracht wordt zichtbaar in zwakheid.."
Zijn warme deken van Liefde en voor straks:
slaap lekker..
Sebo Hilberts
Dat is een vraag, die mij al langere tijd bezighoudt.
Ik stelde deze vraag eens aan iemand en kreeg het volgende antwoord:
"Natúúrlijk niet! Je denkt toch niet dat God iemand ziek wíl hebben?!"
Uhh...okee. Diegene heeft de vraag niet helemaal begrepen. Ik vroeg niet of ziekte een doel kon ZIJN, maar of ziekte een doel kon HÈBBEN.
Daar zit een wezenlijk verschil in.
Dit is, wat ik geloof:
We leven in een gebroken wereld, waarin de duivel de scepter zwaait.
NBV (Nieuwe Bijbel Vertaling, in feite "de bijbel in omgangstaal")
Lukas 4:5-7 "5 Toen bracht de duivel Hem (Jezus) naar een hooggelegen plaats en liet Hem in een en hetzelfde ogenblik alle koninkrijken van de wereld zien.
6 De duivel zei tegen Hem: ‘Ik geef U de macht over dat alles en ook de roem die ermee gepaard gaat,
want ik kan daarover beschikken en ik geef het aan wie ik wil; 7 als U in aanbidding voor mij neervalt, zal dat allemaal van U zijn.’"
HSV (Herziene Staten Vertaling)
Lukas 4:5-7 "5 En daarna bracht de duivel Hem op een hoge berg en liet Hem in een ogenblik tijd al de koninkrijken van de wereld zien.
6 En de duivel zei tegen Hem: Ik zal U al deze macht en de heerlijkheid van deze koninkrijken geven, want die is aan mij overgegeven en ik geef die aan wie ik maar wil;
7 dus, als U mij zult aanbidden, zal het allemaal van U zijn.
8 Maar Jezus antwoordde en zei tegen hem: Ga weg van Mij, satan, want er staat geschreven: U zult de Heere, uw God, aanbidden en Hem alleen dienen."
En dus: hier op aarde regeert de duivel, tòtdat de Heer terugkomt!
Dat verklaart voor mij pijn, oorlog, ellende, rampen, ziekte e.d.
Grijpt God dan niet in? Nou...(nòg) niet in de heerschappij van de duivel, maar wèl in het leven van afzonderlijke mensen.
Dat betekent dat mensen van ziekte, aandoeningen kwalen, enz. kúnnen genezen.
Zo zijn er legio mensen die naar genezingsdiensten gaan, zoals bijv. van Jan Zijlstra en soortgelijke mensen met een bijzondere opdracht (bediening/roeping).
En inderdaad komt het voor (wereldwijd zelfs régelmatig!) dat mensen genezen, doordat er met hen en voor hen gebeden is.
GNB (Groot Nieuws Bijbel 1996)
Jakobus 5:14,15 zegt:
14 "Als iemand van u ziek is, moet hij de bestuurders van de gemeente laten roepen. Zij moeten voor hem bidden en hem met olie zalven in de naam van de Heer.
15 Dit gelovig gebed zal de zieke redden: de Heer zal hem doen herstellen en hem, als hij gezondigd heeft, vergeven."
Maar wat nou als.....
....iemand níét geneest...?
Er staat immers in Markus 11:22-24 (NBG 51) Nederlands Bijbel Genoodschap 1951:
"22 En Jezus antwoordde en zeide tot hen: Hebt geloof in God. 23 Voorwaar, Ik zeg u, wie tot deze berg zou zeggen, hef u op en werp u in de zee, en in zijn hart niet zou twijfelen,
maar geloven, dat hetgeen hij zegt geschiedt, het zal hem geschieden.
24 Daarom zeg Ik u, al wat gij bidt en begeert, gelooft, dat gij het hebt ontvangen, en het zal geschieden.
En dus: wat nú, als je tóch niet bent genezen..??
In dat geval hoor en/of lees je regelmatig: "Heb je wel voldoende geloof? Staat er misschien iets tussen God en jou? Heb je misschien gezondigd en dat nog niet aan Hem verteld?
En nog veel meer vragen van ongeveer dezelfde strekking. Maar volgens mij is er iets fundamenteels fout met deze vorm van vraagstelling: hóé goed bedoeld ook...er schuilt een beschuldigende vingerwijzing in en dus: een veroordeling!
Ikzelf zou mij dan onverwijld beroepen op Jacobus 5, wánt...staat daar niet dat het "gelovig gebed" van de ouderlingen de zieke zal genezen? En staat er niet ook dat als ik gezondigd zou hebben, het mij vergeven zou worden?
En dus zou ik nèt zo goed kunnen stellen: hebben die óúdsten dan wel voldoende geloof gehad tijdens hun gebed?? Zou er iets tussen hèn en de Heer kunnen staan?? Maar let op: als ik dát zou doen, zou ik mijzelf aan eenzelfde 'vingerwijzing' schuldig maken.
Beter is het, te zoeken naar een mogelijke oorzaak/reden van het uitblijven van een verhoring.
Daarmee kom ik bij de kern van mijn vraag:
Stel dat genezing uitblijft, zou dat dan een REDEN hebben of zou dat een DOEL kunnen hebben.
Hieronder zo'n overduidelijk "doel":
NBV (Nieuwe Bijbel Vertaling)
2 Korintiers 12:5b-10
5b "Wat mijzelf betreft zal ik me slechts op mijn zwakheid laten voorstaan. 6 En zelfs al zou ik hoog van mezelf willen opgeven, dan nog zou ik geen dwaas zijn, want ik zou de waarheid spreken. Maar ik zie ervan af, want ik wil worden beoordeeld op grond van wat men van mij hoort en ziet, 7 niet op grond van de uitzonderlijke openbaringen die ik heb gekregen. Om te verhinderen dat ik mezelf zou verheffen, werd mij een doorn in het vlees gestoken: ik word gekweld door een engel van Satan. 8 Ik heb de Heer driemaal gesmeekt mij van hem te bevrijden, 9 maar hij zei: ‘Je hebt niet meer dan mijn genade nodig, want kracht wordt zichtbaar in zwakheid.’ Dus laat ik mij veel liever voorstaan op mijn zwakheid, zodat de kracht van Christus in mij zichtbaar wordt. 10 Omdat Christus mij kracht schenkt, schep ik vreugde in mijn zwakheid: in beledigingen, nood, vervolging en ellende. In mijn zwakheid ben ik sterk."
"...want kracht wordt zichtbaar in zwakheid."
Zo leerde Paulus om nederig te worden, waar hij (tot-in-z'n-kleine-teen!) bijzonder arrogant was.
Een ander, al even duidelijk voorbeeld van "Kracht wordt zichtbaar in zwakheid":
Nick Vujicic, de man die geboren werd zonder armen en benen. Deze man is een levende zegen van de Heer, voor tienduizenden mensen overal ter wereld.
Nou vooruit dan, nog ééntje: Dick en Rick Hoyt, een vader die met zijn invalide zoon diverse triathlons, marathons e.d. liep, waaronder de beruchte "Iron Man". Door hun houding en volharding werden ze over de hele wereld bekend om vervolgens een zegen, bemoediging en steun te worden voor duizenden.
En réken maar dat deze mensen, nèt als Paulus destijds, hun longen uit hun lijf gebeden hebben en velen mèt hen!!
Wat mij persoonlijk betreft: af en toe lijkt het alsof er een heel klein glimpje van begrip tevoorschijn komt, al begrijp ik vele malen váker totáál niet wat God's bedoeling is.
Wèl snap ik dat alle narigheid en ongerechtigheden niet vàn de Heer hoeven te komen, maar dat Hij ze wèl gebrúíkt !
Dat betekent dat de Here God de pijn en narigheid vaak toelaat, simpelweg omdat Hij die dingen wil laten meewerken in het tot stand komen van iets goeds. Zo staat er in Zijn Woord dat Hij alle dingen doet meewerken ten goede.
NBG 51, (Nederlands Bijbel Genoodschap 1951)
Romeinen 8:28
28 "Wij weten nu, dat God alle dingen doet medewerken ten goede voor hen, die God liefhebben, die volgens zijn voornemen geroepenen zijn."
Dus is mijn conclusie, dat de Heer de gebeden van ons mensen enkel op ZIJN tijd verhoort en inderdaad ook niet èlk gebed verhoort, waarbij voor mij één ding als een paal boven water staat:
het uitblijven van een gebedsverhoring betekent niet het wègblijven van een verhoring! En hóé het ook went of keert, de Heer geeft áltijd antwoord, áltijd! Wij moeten dat antwoord alleen wèl willen 'horen'.
En dat betekent léren luisteren naar Zijn Stem, maar dat klinkt gemakkelijker dan het in werkelijkheid is...
"kracht wordt zichtbaar in zwakheid.."
Zijn warme deken van Liefde en voor straks:
slaap lekker..
Sebo Hilberts
Abonneren op:
Posts (Atom)