Sebo Hilberts

 Twijfel...

Misschien heb je dat ook wel eens, dat je gaat twijfelen aan God en aan Zijn aanwezigheid in jouw leven.

Soms komt die twijfel op in een moeilijke periode, wanneer je tegenslagen meemaakt zoals ziekte, het sterven van een goeie vriend, 

of het stuklopen van een relatie waar je alles van verwachtte. 

Je gaat God dan allerlei dingen verwijten en Hem misschien zelfs wel de rug toekeren.

Soms komt die twijfel op wanneer je gaat denken over God en over dat geloven eigenlijk toch maar een erg onzekere zaak is. Je kunt Hem niet bewijzen, zoals twee maal twee is vier wèl te bewijzen is. Dat is een veel grotere zekerheid dan de zekerheid van het geloof; het vertrouwen in de wetenschap lijkt een veel beter en steviger houvast dan het vertrouwen in God.

Is het hele geloof geen fictie? Bestaat God wel en doen we het niet allemaal voor niets?

In zo'n situatie kun je vreselijk opkijken tegen die 'zo zekere' en blije christen om je heen. Ze lijken totáál geen last te hebben van ook maar énige twijfel!

En ook wanneer je in de bijbel leest over de leerlingen van de Here Jezus, denk je over gelovigen te lezen, die wèl een ròtsvast geloof hadden. Als je tenminste af mag gaan op een zekere taal die ze spraken..

Toch vind je door de hele bijbel heen mensen in moeilijkheden en twijfel. Het is vaak "Ik geloof, kom mijn ongeloof te hulp." (Markus 9:24)

En steeds weer moet Jezus tegen de discipelen zeggen: "Hoe hebt u geen geloof?" Ook wanneer je het opstandingsverhaal leest, blijkt de reactie van de discipelen niet geloof, maar schrik, ongeloof en twijfel te zijn! Zèlfs zíj geloven niets over de berichten van de opstanding van de Heer: "En hun woorden leken hun kletspraat en zij geloofden hen niet." (Lukas 24:11), terwijl zíj toch het duidelijkst Zijn woorden hadden gehoord, bij herhaling op herhaling.

En kijk eens hoe Thomas reageerde, toen hij het nieuws vernam..

Wij zijn met onze twijfels zo nu en dan dus duidelijk geen uitzondering!

Heel vaak ontstaat twijfel door slechte omstandigheden. We zitten in een donkere periode van ons leven, maatschappelijk, fisiek of geestelijk, of zelfs alledrie tegelijk. Het één lijkt het ander op te volgen of te veroorzaken en de Enige Die ons eruit kan helpen...doet dat niet! Waaròm niet? Waarom hoort God mij niet? Waarom dóét God hier niks tegen?!

Zó'n twijfelaar was Asaf ook.

Deze muziekmaker tijdens de regering van koning David zag al het onrecht om hem heen en raakte bijna verstrikt in teleurstelling, boosheid en verbittering.

Maar zie eens hoe hij híér weer uitkwam:

 

Psalmen 73

"1 Een psalm van Asaf.

Ja, God is goed voor Israël,

voor hen die zuiver van hart zijn. 

2 Maar wat mij betreft, mijn voeten waren bijna uitgegleden,

mijn schreden waren haast uitgeschoten, 

3 want ik was jaloers op de dwazen,

toen ik de vrede van de goddelozen zag. 

4 Tot aan hun dood zijn er immers geen boeien,

en hun kracht is fris. 

5 Zij verkeren niet in moeiten, zoals andere stervelingen,

en worden niet gekweld met andere mensen. 

6 Daarom hangt de hoogmoed hun als een ketting om de nek,

het geweld bedekt hen als een mantel. 
7 Hun ogen puilen uit van vet,
zij hebben de inbeeldingen van hun hart overtroffen. 
8 Zij spotten en spreken boosaardig van onderdrukking,
zij spreken uit de hoogte. 
9 Zij zetten hun mond op tegen de hemel,
hun tong wandelt honend rond op de aarde. 
10 Daarom kan Gods volk ertoe komen,
wanneer er een volle beker water voor hen uitgeperst wordt, 
11 dat zij zeggen: Hoe kan God het weten?
Zou de Allerhoogste er weet van hebben? 
12 Zie, dezen zijn goddeloos,
toch hebben zij in de wereld rust en vermeerderen hun vermogen. 
13 Ja, voor niets heb ik mijn hart gezuiverd

en mijn handen in onschuld gewassen. 
14 Want de hele dag word ik gekweld
en mijn bestraffing is er elke morgen. 
15 Als ik zou zeggen: Ik zal ook zo spreken,
zie, ik zou ontrouw zijn aan al Uw kinderen. 
16 Toch heb ik nagedacht om dit te kunnen begrijpen,
maar het was moeite in mijn ogen, 
17 totdat ik Gods heiligdom binnenging
en op hun einde lette. 
18 Ja, U zet hen op gladde plaatsen,
U doet hen in verwoesting vallen. 
19 Hoe worden zij in een ogenblik tot een verwoesting!
Zij worden weggevaagd, komen om door verschrikkingen. 
20 Zoals een droom vervaagt bij het ontwaken,
zult U, Heere, als U wakker wordt, hun beeld verachten. 
21 Toen mijn hart verbitterd was
en ik in mijn nieren geprikkeld werd, 
22 hoe onverstandig was ik toen, ik wist niets!
Ik was een redeloos dier bij U. 
23 Ik zal echter voortdurend bij U zijn,
U hebt mijn rechterhand gegrepen. 
24 U zult mij leiden door Uw raad,
daarna zult U mij in heerlijkheid opnemen. 
25 Wie heb ik behalve U in de hemel?
Naast U vind ik nergens vreugde in op de aarde. 
26 Bezwijkt mijn lichaam en mijn hart,
dan is God de rots van mijn hart
en voor eeuwig mijn deel. 
27 Want zie, wie zich ver van U houden, zullen omkomen;
U verdelgt allen die als in hoererij U verlaten. 
28 Maar wat mij betreft, het is voor mij goed dicht bij God te zijn.
Ik neem mijn toevlucht tot de Heere HEERE,
om al Uw werken te vertellen."

Dicht bij de Allerhoogste, in ZÍJN nabijheid, leren we de dingen te zien, zoals ze zíjn...en niet zoals de duivel ze ons wil laten geloven!
Dicht bij Vader zijn we veilig voor de valkuilen van de duivel, waar twijfel er één van is.

Wees gezegend,

Sebo